Met Pasen krijgt Pesach zijn werkelijkheid in Jezus Christus.

Ooit vierden de eerste gemeenten, naast de andere Joodse feesten uit Leviticus 23, Pesach. Jezus vierde tenslotte ook Pesach samen met zijn discipelen.

Al vrij snel na de verwoesting van de Tempel in 70 n.C. verschoof het christelijk-religieuze centrum naar Rome. Israël, Jeruzalem was verwoest. Keizer Constantijn regeerde aan het begin van de derde eeuw en wordt algemeen gezien als de grondlegger van de Kerk. Omdat deze keizer een groot rijk te besturen had en hij ieder toch tevreden wilde stellen vermengde hij de verschillende godsdiensten met elkaar.

Zo werd door hem ingesteld dat de geboortedag van Jezus samen moest vallen met de viering van de geboortedag van de god van het Romeinse rijk: de onoverwinnelijke zonnegod Sol Invictus op 25 december.

Een van de uitspraken die aan Constantijn wordt toegedicht is: “Want het zou buiten elke maatstaf ongepast zijn als wij op het heiligste van alle feesten de gewoonten van de Joden zouden volgen. Laten wij daarom niets gemeen hebben met dat afschuwelijke volk”      

Zo werd Pasen losgekoppeld van Pesach en werd het Paasfeest van af toen gevierd op de feestdag van Astarte (Ishtar,...Easter...), godin van de hemel en vruchtbaarheid.

"Is dat relevant voor ons als Christenen?" vraagt u zich misschien af. Wat moeten wij hiermee ?

In de eerste plaats geeft de uitspraak van keizer Constantijn een glimp weer van het ongekende anti-Joodse sentiment dat aanwezig was in / veroorzaakt werd door de Kerk.

Een ander belangrijk punt is de constatering dat de Kerk al meer dan 1.700 jaar vervreemd is van zijn oudste Broeder, Israël, en niet samen met zijn oudste broeder Gods Feesten viert. Leviticus 23 is volstrekt helder: God zegt in Lev 23:2  “Dit zijn mijn feesttijden”, die Hij instelt als een “altoosdurende instelling”.

Het is bijzonder indrukwekkend te ontdekken hoe het lijdensverhaal van Jezus exact overeenkomt met de rituelen rond Pesach, hoe Pesach zijn werkelijkheid krijgt in wat Christenen Pasen noemen.

Zo was het Lam dat geofferd werd voor de natie door de hogepriester op het Tempelplein afkomstig uit Bethanië. Ook Jezus kwam Jeruzalem binnen vanuit Bethanië, op een ezel, vier dagen voordat Hij gekruisigd werd. Het Lam der natie moest vier dagen lang onderzocht worden op gebreken, omdat alleen een gaaf lam volgens de voorschriften geofferd mocht worden.  Ook Jezus werd vier dagen lang op verschillende wijze “onderzocht” door Farizeeën en Sadduceeën, door Annas en Kajafas en Herodes en Pilatus, die uiteindelijk zijn handen wast in onschuld omdat hij geen overtredingen kon constateren.

Na vier dagen moest het Lam der natie gebonden worden op het  3^de uur na zonsopgang: Jezus werd gekruisigd op dat zelfde uur. Op het 9^e uur slachtte de hogepriester het Lam voor de natie : op het zelfde uur legde Jezus zijn leven af. Dit zijn slechts enkele voorbeelden hoe exact Jezus werkelijkheid gaf aan de schaduw die Pesach in zich droeg.

Het is zeer bijzonder te ontdekken hoe ongelooflijk precies God zijn plan en zijn vastgestelde tijden heeft opgesloten in Zijn feesten. Het Hebreeuwse woord voor samenkomst, dat gebruikt wordt in Lev 23:2 is Mikra. Een van de betekenissen van dit woord is repetitie. Het is dus niet vreemd te constateren dat wij, in de wetenschap dat God zijn plan en vastgestelde tijden besloten heeft in zijn Feesten, opgeroepen worden Zijn feesten te repeteren totdat zij van hun werkelijkheid worden voorzien in Jezus Christus. Dit geldt voor de 7 hoofdfeesten (Pesach, Het feest der Ongezuurde broden, het Eerstelingfeest,  het Wekenfeest, het Bazuinenfeest, Yom Kippoer en het Loofhuttenfeest) en de Sabbat. De eerste vier feesten hebben reeds hun eerste exacte invulling gekregen door / in het lijden en de opstanding van Jezus Christus en de uitstoring van de Heilige Geest.

Als we de diepe profetische betekenissen ook van de laatste drie feesten gaan onderzoeken zullen we ontdekken dat zij hun werkelijkheid, hun invulling nog gaan krijgen in Jezus Christus bij zijn wederkomst.

Daarom zullen we terug moeten naar onze Joodse wortels om samen met onze oudste broeder de enorme rijkdom te vieren van de diepe betekenis van Gods feesten en zo Gods plan en vastgestelde tijden te mogen ontdekken. Om via Zijn feesten , via Jezus, dichter bij God te mogen komen.