donderdag 17 juli 2014

Er is geen uitzicht op vrede voor Israël


Israël wordt geacht tot een alles omvattende vredesregeling te komen met de Palestijnen. Dat zou tevens de vijandigheid met de omliggende Arabisch Islamitische landen wegnemen.  Vaak wordt gehoord dat “het Israëlisch Palestijns conflict de bron is van alle ellende in de regio, zo niet van de hele wereld”.

Zo’n vredesregeling is echter onmogelijk. Het Handvest van Hamas is daarin volstrekt helder. Artikel 13 van dit handvest  stelt heel duidelijk dat iedere vredesregeling met Israël tegenstrijdig is aan de principes van de “Islamitische Verzetsbeweging”. “Het Nationalisme van Hamas is onderdeel van onze religie”.  Hamas is en zal dus nooit een partner zijn voor duurzame vrede

Hamas is eerder al wel tijdelijke wapenstilstanden overeengekomen met Israël, maar die vallen binnen goed Arabisch Islamitisch gebruik onder het principe van de zo genoemde “Hudna”.
Moslims mogen met niet-moslims een Hudna aangaan, voor maximaal 10 jaar, maar mogen die op ieder willekeurig moment weer verbreken.

Een dag na de gesloten Oslo-akkoorden verwees Arafat, leider van de PLO (Fatah fractie) hier naar en gebruikte voor de akkoorden ook de term Hudna. Hudna is een strategische overeenkomst en wordt gebruikt op momenten dat het moslims niet lukt om de overwinning te behalen. De wapenstilstand  kan dan helpen om bijvoorbeeld de militaire slagkracht weer op te bouwen.  Arafat gebruikte het voorbeeld van  Mohammed, die  in het jaar 628 ook een Hudna sloot met de ongelovige stammen van Quraish in Medina.

Met deze wetenschap is het natuurlijk luguber Israël te dwingen tot allerlei gevaarlijke concessies in het kader van het “land-voor-vrede” principe. De tijd heeft dit principe echter ook al ingehaald, nu ISIS door het Midden-Oosten raast en op de poorten van Libanon en Jordanië klopt. Het opgeven van de achtertuin, Judea en Samaria, bij velen bekend onder de naam Westbank, opent de deur voor dit soort terreurgroepen om het toch al smalle landje Israël in de rug aan te vallen. Het is dus begrijpelijk dat , levend in een zeer vijandige omgeving, Israël  inzet op verdedigbare grenzen, en daar hoort de Jordaanvlakte dan ook gewoon bij.

Wat bezielt Hamas echter om steeds, in 2006, 2008, 2012 en ook nu weer, de confrontatie te zoeken met Israël, wetende dat Israël zich moet en zal verdedigen, maar dat dit onder de eigen Gazaanse bevolking vele slachtoffers tot gevolg zal hebben ? Israël is vele malen sterker, militair valt er niets te winnen voor Hamas. Je kunt veel zeggen van de leiders van Hamas, maar zij zijn zeker niet dom. Waarom dan toch steeds de confrontatie zoeken ?

Hamas is niet uit op een militaire overwinning, maar is uit op een overwinning op het internationale politieke vlak en heeft het doel de publieke opinie voor zich te winnen. Triest genoeg gebruikt het daar iedere slachtoffer aan Palestijnse zijde voor. Hoe meer doden, hoe meer de afkeer van Israël, hoe verder het draagvlak afneemt voor Israël, hoe meer Israël tot een paria van deze wereld wordt, hoe meer de wereld Israël-moe wordt. Haast profetisch zou je zeggen, nietwaar ?

Hamas speelt dus een buitengewoon geslepen en luguber spel, gebaseerd op een lange termijn strategie, met als doel delegitimatie van de staat Israël. Israël zit gevangen tussen  de radicale lieden van Hamas en de “gematigde” lieden van Fatah, maar allebei zijn ze niet daadwerkelijk uit op vrede.

Daarnaast grijpt de terreur van allerlei Islamitische groepen om zich heen in het Midden-Oosten, die elkaar allemaal bevechten, maar het over een belangrijk ding wel eens zijn: Israël moet van de kaart geveegd worden, geheel Palestina moet bevrijd worden van de Joden.

Helaas wordt deze mening steeds vaker gedeeld, ook in onze achtertuinen, blijkens de Pro-Palestina demonstraties in Den Haag (inclusief Hakenkruizen) , de aanval in Parijs op synagogen, de aanslag in Brussel op Joden,  de oproep tot het boycotten van Israëlische producten et cetera.


De wereld wordt Israël moe, de richting waarin dit alles zich begeeft is helder: Israël wordt geen vrede gegund, tenzij het zichzelf verloochend en een vrede sluit die geen vrede is, een schijnvrede.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten