De leugen als belangrijkste wapen tegen Israël

Het grootste probleem is het “uitgevonden” Palestijnse volk.

De echte aanleiding is het door de Arabisch/islamitische landen niet erkennen / accepteren van een Joodse staat.

De ware oorzaak is het feit dat het conflict een geestelijk conflict is, een conflict tussen de geestelijke machten d.m.v. religies en culturen.

Ik houd er van om maar direct to-the-point te komen: de meesterzet van de grote leugenaar: het uitgevonden Palestijnse volk Er zijn niet drie, niet twee, er is zelfs niet een Palestijnse leider te noemen van een onafhankelijke soevereine Palestijnse staat van voor 1967, of voor 1948, of wanneer dan ook in de geschiedenis.

De creatie van een Palestijns volk is echter een meesterzet gebleken in de geschiedenis van Israël sinds 1948, of eigenlijk sinds 1967, want pas toen werd  een nationaal Palestijns bewustzijn geraffineerd in de wereld gezet. Als je een leugen maar vaak genoeg herhaalt, het wordt vanzelf “waarheid” . De term “Palestijns volk”  is ondertussen uitgegroeid tot een geaccepteerd begrip, zonder dat men beseft dat de geschiedenisboeken van dit “volk”  uit 1 blanco pagina bestaat. Gecentreerd, met hoofdletters, staat midden op deze blanco pagina in koeienletters: “GEWELD” .

GEWELD: van vliegtuigkapingen tot een aanslag op het Israëlisch Olympisch team in München, van aanslagen op bussen en Pizzeria’s en 2 intifada ‘s, tot een regen van raketten op Israëlische burgercentra. Daartussen is en wordt alles uitgeprobeerd om zich te verzetten tegen de staat Israël en het Joodse volk. Een volk  dat het toegewezen stuk land,  dat oorspronkelijk op basis van het originele verdelingsplan van de Volkerenbond veel groter was, morrend heeft geaccepteerd, terwijl de Arabische / Islamitische landen van het begin af aan überhaupt tegen de vorming van een Joodse staat  zijn geweest. Echter, de Volkerenbond, de UN, de “wereld”  heeft in 1947 besloten land toe te wijzen aan het zwaar getroffen Joodse volk. Dit volk had, gezien ook de historische banden met dit stuk land, een buitenprovincie van het Ottomaanse Rijk en later onderdeel van Brits Mandaat gebied, recht op dit stukje land. Stukje, omdat dit in omvang in het niet valt bij het 640 keer grotere omliggende Arabisch grondgebied.

Vanaf dag 2, 15 mei 1948, werd Israël echter  in haar bestaansrecht bedreigd. Direct vielen omliggende landen Israël aan, maar op wonderbaarlijke wijze hield Israël echter stand en wist het zelfs haar grondgebied uit te breiden. Israël werd in deze fase van binnenuit aangevallen door de Arabische inwoners van dit stuk Brits Mandaatgebied, ondersteund door omliggende Arabische naties, zoals het net ontstane Jordanië, Irak, Syrië en Egypte.. Echter, in deze tijd was nog geen sprake van een “Palestijns Volk”.

Na de smadelijke nederlaag van de Arabische legers in 1967, dat een zoveelste poging was Israël militair te vernietigen, veranderde men van tactiek. Het “Palestijnse volk”  werd uitgevonden. Door de Arabische inwoners  van Israël een nationale  identiteit te geven, werd het conflict op een ander niveau gebracht. Een strategische zeer goede zet, met desastreuze gevolgen tot op de dag van vandaag.

De huidige generaties weten door gebrek aan kennis namelijk niet beter dan  dat het Palestijns Volk bruut wordt onderdrukt door een machtig Israëlisch leger, dat op een agressieve wijze het land heeft afgepikt van een vreedzaam en welwillend volk, dat al eeuwen lang een rijke en culturele geschiedenis heeft opgebouwd in het door hun geliefde land dat hen afgepakt is.

Massa’s naïeve mensenrechtenactivisten hebben zich het lot aangetrokken van dit volk alsof het de onderdrukte indianen , Armeniërs of  Aboriginals betreffen en spreken heden ten dage van etnische zuiveringen en apartheid, alsof Israël de wandaden begaat zoals die begaan zijn door de Nazi’s, de Turken, Zuid-Afrika of de Hutu’s en de Tutsi’s.  Zelfs de aanhangers van vervangings-,vervullings- en/of de bevrijdingstheologie, nemen deze termen zonder schroom over, waardoor een zelfde sfeer gecreëerd wordt als de sfeer zoals Christelijk Europa met Duitsland voorop heeft gecreëerd voorafgaand aan de tweede wereld oorlog en die geleid heeft tot de Holocaust.

Door het geven van een massieve identiteit aan een volk dat geen volk was is het zicht op de achterliggende oorzaken volledig vervaagd. Missie geslaagd, vanuit Arabisch/Islamitisch perspectief uiteraard.

Het onweerlegbare feit is namelijk dat door alle zogenaamde vredesactivisten, Human Rights vechters en andere ondefinieerbare Pally friends (Van linkse politici tot ontwrichtte christenen zoals Van Agt en ontspoorde personen als Gretta Duisenberg)  voorbij gegaan wordt aan de  “onwelwillendheid” van de Arabische naties om het bestaansrecht van Israël te erkennen op basis van het in 1947 door de UN opgestelde en geaccepteerde verdelingsplan. Door de UN opgesteld en geaccepteerd, bij meerderheid !

Laten nu net deze activisten in  alles de UN/VN als hoogste (moreel) gezag accepteren en Israël verwijten alle resoluties aan haar laars te lappen. Dit heet meten met twee maten.

Er kan hier dus geen sprake zijn van het “kip-of-het-ei” syndroom: het verdelingsplan was helder, Israël heeft dit morrend geaccepteerd, terwijl de omliggende Arabische naties een dag na de onafhankelijkheidsverklaring op 14 mei 1948 besloten een poging te doen Israël weer van de kaart te vegen.

Een oorlog leidt altijd tot vluchtelingen, zo ook in deze onafhankelijkheidsoorlog.

Honderdduizenden toen nog Arabische inwoners (later dus het Palestijnse volk genoemd) hebben, veelal n.a.v. oproepen van Arabische leiders om Israël te ontvluchten in afwachting van de glorieuze overwinning door de Arabische naties, het land verlaten.  Tijdelijk dachten ze dus. Maar ook waren er honderdduizenden Joodse vluchtelingen die, ook met achterlating van hun bezittingen, verjaagd werden uit de omliggende Arabische naties. Deze vluchtelingen werden echter niet opgeroepen door de Joodse leiders om te vluchten, maar moesten vluchten. Over het recht op terugkeer van deze Joodse vluchtelingen en/of vergoeding voor verloren bezittingen, wordt echter nooit gesproken door alle activisten en Pally friends.

Wat is er dan aan de hand ? Waarom is het beeld zo vertroebeld ? Waarom zijn de emoties zo heftig als het gaat over een stuk land dat 640 keer kleiner is dan de omliggende Arabisch/ Islamitische naties? Waarom  krijgen immer voortdurende conflicten in Afrika, die een veel groter aantal slachtoffers kennen als gevolg van bizarre wreedheden (zoals het door vijandige soldaten doorboren  van de schede van de vrouw om de man te traumatiseren zodat hij niet meer kan vechten), vele malen minder aandacht en maken zich zo weinig mensen hier druk om?

Het antwoord is simpel: het Israëlisch-Palestijns conflict is ten diepste een conflict tussen de geestelijke machten van Israël en de heersers van deze aarde. Het is ten diepste een opstand tegen God om zijn plannen met deze wereld, met zijn volk en land te dwarsbomen.

Vaak wordt gezegd dat Israël als land is ontstaan als gevolg van de Holocaust.  Ik ben er echter van overtuigd dat het precies andersom is. Ook de duivel kent Gods plan. De duivel heeft geprobeerd  middels de verschrikkingen tijdens de Holocaust de terugkeer van het Joodse volk naar het aan hun beloofde land te dwarsbomen door een poging te doen dit volk uit te roeien en hiermee Gods plan te dwarsbomen.  Aangezien dat niet is gelukt tracht hij heden ten dage door bijvoorbeeld de Arabisch/Islamitische wereld Gods plannen te dwarsbomen.  Daarnaast  zet hij een van de meest effectieve wapens in: de continue herhaalde leugen.

Door valse verhalen / leugens kunnen mensen kapot worden gemaakt en ten onder gaan, maar ook volken en landen kunnen op deze wijze ten onder gaan. Dat is op dit moment de inzet, de strategie.

Van Agt haalde dit zelfs onbewust aan tijdens een recente lezing door te stellen: “militair kan men niet winnen van Israël, daarom geef ik zoveel mogelijk lezingen. Sommige stenen krijg je namelijk niet kapot met geweld, maar continue druppelen op een steen holt  deze steen vanzelf  uit”  . Van Agt als wapen in handen van de Satan ! En zo gebruikt de Satan vele Christenen, die alles wat voor Israël staat vervangen door de Gemeente, vervuld zien in Jezus, vergeestelijken of wat dan ook. 

Ook de Satan kent Gods Plan. Hij zal tot het eind toe alles proberen God te dwarsbomen. Hij zal alle mogelijke middelen inzetten. Wapen u en voorkom dat u een werktuig  wordt/ bent in satans hand !

4 mei: Dodenherdenking, een nieuwe holocaust is in de maak.

Op 4 mei, dodenherdenking, stond er een artikel van Manfred Gerstenfeld op de opiniepagina van het ND. Titel: Kans op tweede holocaust.

Het is 4 mei, 21:05 uur, als ik  dit schrijf. Ik heb met mijn vrouw en kinderen geluisterd naar de verschillende toespraken. De zwijgende stemmen die toch spreken, de lessen die getrokken moeten worden uit het verleden om een nieuwe holocaust te voorkomen. Het raakt me allemaal en de angst vliegt me aan.

Zoals Gerstenfeld schrijft: Een nucleair Iran is een bedreiging voor het bestaansrecht van Israël. En toch voelt dat als “de ver van mijn bed show” .  Mijn angst wordt veroorzaakt  door het besef dat het gevaar van veel dichterbij komt, zelfs van binnenuit.

Van binnenuit de kerken, gevaar vanuit  medechristenen. 

Van der Laan had het in zijn toespraak op de Dam over “rekenschap afleggen”.  Dat moeten wij ook als Christenen. Rekenschap afleggen over 2.000 jaar Christelijk Antisemitisme, vanaf bijvoorbeeld 325 n.C. met het Concilie van Nicea, tot Luther die een puur anti-Joods 7-stappenplan opstelde.

Luther, die door Hitler als een van de grootste Duitsers allertijden werd genoemd.

En nu,  anno 2012,  neemt de anti-Joodse houding weer toe, ook binnen de kerken, onder Christenen.

Onder invloed van eenzijdig bericht gevende media,  gebrek aan kennis van de ontstaansgeschiedenis van het  huidige land Israël,  dwalende theologische visies zoals vervangings- of vervullingsleer en vergeestelijking van Israël en het gebrek aan kennis van het  Woord zelf van die kerkgangers die vooral voor het goede gevoel op Zondag naar de kerk willen, krijgt het leugenachtige onkruid kans wortel te schieten binnen onze eigen muren.

We worden Israël moe.  “Geef toch land voor vrede” wordt Israël vaak vanuit de kerkbank toegeschreeuwd. “Israël is een apartheidsstaat”, “Gaza is een concentratiekamp” en  “Israël zuivert de Palestijnse gebieden en Oost-Jeruzalem”  zijn krachttermen die vaak gehoord worden binnen de muren van de kerk.

Gerstenfeld schrijft dat velen een tweede Holocaust niets kan schelen. Als je het zou vragen dan zou dit uiteraard ontkent worden. Maar ik vermoed dat velen, net als voor de tweede wereldoorlog, zich gewoonweg niet bewust zijn van het feit dat ze bewust of onbewust een klimaat creëren dat een tweede holocaust mogelijk maakt.

Israël komt steeds meer alleen te staan. Onderdruk van de lauwheid van velen,  waarin klakkeloos zonder eigen verdieping en onderzoek van nieuws ”feiten” en onderzoek van de Heilige Schrift, worden langzamerhand de randvoorwaarden opnieuw gecreëerd.

Een verblinde geest in deze is ook Van Agt, die tijdens een recente lezing voor Islamitische studenten  niet ageerde tegen de woordkeuze “Israël is het kankergezwel in het Midden-Oosten dat weggesneden dient te worden”

Zoals Gerstenfeld ook beschrijft is dit een gebruikelijke aanduiding van Israël  in de omliggende landen.

Van Agt greep deze lezing niet aan om uitgerekend voor dit Islamitische publiek de geestelijke / religieuze dimensies van het Israëlisch-Palestijns conflict in deze context bespreekbaar te maken.

Een tweede Holocaust is in de maak. Gerstenfeld benoemt Iran, maar zover hoeven we niet te gaan. Het gevaar ligt ook dicht bij huis.

Is dit  niet wat overdreven , zult u als lezer nu misschien denken.

Ik stel die lezer een tegenvraag: Kunt u garanderen dat de mensheid echt en voldoende geleerd heeft van het ontstaan van en het proces dat geleid heeft tot de Holocaust?

Ik durf die vraag niet positief te beantwoorden. Daar is de gelatenheid, de lauwheid, de onwil om zich te verdiepen in het Israëlisch-Palestijns-Arabisch-Islamitisch conflict  te groot voor.

Wij zijn vooral bezig met onszelf, ons eigen geluk, ons eigen goede gevoel, onze eigen zoektocht naar de juiste spirituele invulling. Alles wat dat in de weg staat ervaren we als lastig en ongewenst. Zo krijgt de vorst van de leugen ook nu weer vrij spel en roepen we: “Geef die Palestijnen toch gewoon hun land”

“Ich habe es nicht gewusst”  zal voor u als lezer niet meer opgaan.

Ik hoop ook niet dat we dit ooit nog hoeven uit te spreken en dat ik dus geen gelijk krijg.

Maar de bijbel is helder: Voor Israël zal een grote tijd van benauwdheid aan breken. Gelukkig kunnen we vanuit diezelfde bijbel weten en vertrouwen op dat Michael dit volk zal bijstaan.

God is trouw, tot in alle eeuwigheid.