Het gevecht dat Israël niet kan winnen

Vrijdag 14 februari schreef  Jan van Benthem in Het Nederlands Dagblad een opiniestuk met bovenstaande titel. Ik vermoed dat weinig mensen het hiermee oneens zijn.

Interessant is om te analyseren wat de oorzaak is van deze uitkomst. Deze uitkomst wordt namelijk niet bepaald door internationaal recht en VN-resoluties, maar is meer de uitkomst van een slijtageslag die al meer dan 65 jaar aan de gang is.

Over het internationaal recht en VN resoluties is al heel veel en vaak geschreven, met verschillende conclusies. Mijn mening is hierin helder en daarom houd ik het wat dit betreft kort:

 1.  Israël heeft geen “Palestijns”  grondgebied verovert, slechts door Jordanië in 1948 onrechtmatig veroverd land in bezit genomen tijdens een verdedigingsoorlog in 1967, dat conform internationaal recht is toegestaan. Er kan dan ook geen sprake zijn van bezette gebieden.

2. Wel kunnen we spreken over betwistte gebieden. Op zich ook vreemd, omdat het streven naar een Palestijnse staat pas ontstond rond de periode dat Israël deze gebieden in ‘67 onder zijn beheer stelde. Gedurende de internationaal nooit erkende bezetting door Jordanië was er geen Palestijns nationaal streven en sprak ook niemand over bezette/betwistte gebieden.

3. In de verschillende gesloten akkoorden is afgesproken dat door onderhandelingen de grenzen van een tweestaten-oplossing bepaald zouden worden. De internationale druk op Israël om de grenzen van de groene lijn van '67 te respecteren komt niet voort uit een clausule in welke overeenkomst dan ook, maar is een inmenging en ongewenste bemoeienis van een groeiende anti-Israël coalitie.

Maar wat is dan mijn punt ? Mijn punt is dat de generatie die getuige is geweest van de oprichting van de staat Israël en de verschillende gevoerde oorlogen , aan het uitsterven is. De huidige generatie mist vaak ieder historisch bewustzijn, zowel van onze nationale geschiedenis als de internationale geschiedenis.

Dat geldt voor zowel Christelijke als niet Christelijke generatiegenoten.

Daarnaast geldt voor Christenen dat ook zij onderhavig zijn aan de moderne tijdsgeest en weinig inzicht hebben in onze wortels en daarmee haast geen weerwoord hebben om ook vanuit bijbels perspectief de ontwikkelingen sinds 1948 goed te kunnen duiden.

Het ontbreken van historische feitenkennis en een westers Christendom dat zich niet bewust is van haar wortels is DE zwakke plek waardoor bewegingen als BDS juist nu zo sterk voet aan de grond kunnen krijgen en zij heimelijk, zoals Jan van Benthem ook vaststelt, kunnen werken aan het verwezenlijk van hun echte doel: Israël van de kaart vegen.

Hieruit blijkt dus dat een “eerlijke” verdeling van het land slechts de vermomming is van een dieper streven, voortkomend uit een ideologische en geestelijke strijd. Helaas willen zelfs vele Christenen dit niet erkennen. “Geef die Palestijnen gewoon hun land, stop met bouwen in de bezette gebieden, dan komt er vrede”  wordt binnen de kerken veel gehoord.

Veelzeggend zou moeten zijn dat de Palestijnen de terugkeer eisen van alle vluchtelingen, inclusief die van de derde generatie. Het enige doel hiervan is het “ont-Joodsen”  van Israël, dat vreemd genoeg door de VN gesteund wordt. Dit opgeëiste recht van terugkeer van alle generaties geldt voor de VN opvallend genoeg wereldwijd ook alleen voor Palestijnse vluchtelingen.

De wereld wordt Israël moe, omdat er geen verankering meer is vanuit  historisch besef en vele Christenen door gebrek aan Bijbelkennis geen binding meer hebben met Israël of het Joodse volk.

Generaties komen en generaties gaan. Met het verstrijken van de tijd vergaat ook de kennis.

Tijd is dus in het voordeel van de Palestijnen. Door onmogelijke eisen te stellen, zoals het recht op terugkeer van alle vluchtelingen, het opeisen van de Oude stad, het hart van het religieuze en historisch culturele Jodendom en dus Israël, sleept het onderhandelingsproces zich maar voort. Hierdoor zal blijken dat het gevecht op lange termijn door Israël niet te winnen zal zijn.

Moeten we kritiekloos achter Israël staan ? Welnee, het zijn net echte mensen, ook in Israël worden veel (politieke) fouten gemaakt. Maar Israël dwingen tot gebaren van goede wil, tot concessies en een geforceerde vrede opleggen, zonder dat de Palestijnen tot gebaren van goede wil, laat staan tot wezenlijke concessies gedwongen worden, is de Palestijnen en haar omliggende Arabische-Islamitische broeders op een ongelooflijk naïeve wijze in de kaart spelen.

Het zou zo maar kunnen dat de negatieve gevolgen van een dergelijke houding, ook voor het Westen, veel groter zijn dan de huidige situatie.


Zie ook "De leugen regeert.... en bedreigt Israel": 
http://israeleenstaatterdiscussie.blogspot.nl/2014/02/de-leugen-regeerten-bedreigt-israel.html