Zionisme, Gods Feesten en hoogmoed...

Afgelopen week hebben 6 theologen een open brief verstuurd met daarin een stellingname tegen het Zionisme onder Christenen. Onder de opstellers bevinden zich o.a. Dr. Steven Paas en anglicaans priester Jos Strengholt.

Ik heb op deze brief al kort gereageerd op de blog van laatstgenoemde, Jos Strengholt. Kern van mijn bezwaar tegen het gedachtegoed van hen heb ik samengevat met de volgende zin:

"They cut the root and stole the fruit."

Jezus is door hen gekaapt en ontdaan van zijn Jood zijn in zijn denken en doen, Gods volk en land is gemarginaliseerd tot een volkje met hun eigen culturele feestjes en gebruiken, maar hebben niets meer van doen met Jezus en Gods plan met deze wereld.

“Maar wij willen laten zien dat de Heilige Schrift geen grond geeft aan een Israëltheologie die het volk, het land en de religie van na-Bijbels Israël op die wijze relateert aan het heil van mensen en derhalve abnormale proporties geeft. (...)”  aldus de opstellers van de brief.

Met andere woorden: het Joodse volk neemt geen bijzondere plek meer in bij en voor God ten opzichte van de andere volkeren in deze wereld.

Een citaat uit de vele opmerkingen door Jos Strengholt in verband hiermee is de volgende : “Als Israël deze feesten als culturele feesten wil vieren, hun feestje. Ik denk dat al die feesten hun volheid (vervulling) hebben gekregen in Jezus en wat hij voor ons deed” 

De Joodse feesten zijn dus een pure aangelegenheid voor Joden die dat willen vieren, maar voor ons Christenen heeft het geen enkele waarde.

Het bewust verbreken van de Joodse wortels c.q. banden met de wortels die ons dragen, is precies het punt waar ik grote moeite mee heb als het gaat om het verstaan van de Bijbel.
In dit kader neem ik de Joodse feesten als voorbeeld om te onderbouwen dat de wortels er wel degelijk toe doen. De Joodse feesten zijn er  niet alleen voor Joden ,maar ook voor Christenen.

Niet dat ik van mening ben dat ook Christenen de 7-grote Joodse feesten moeten vieren, maar wel dat wij door inzicht te verkrijgen in de Joodse context van deze feesten, de Bijbel beter kunnen verstaan en daarmee ook Gods (tijds-) plan met deze wereld, Zijn volk en land.

Dat is dus heel wat anders dan het verwijt dat stelselmatig uit de hoek van de opstellers van de brief doorklinkt dat het Christelijk Zionisme Israël naast of zelfs boven Jezus stelt of dat er voor het Joodse volk een andere weg tot behoud is dan Jezus. De felheid en het continue herhalen van dit verwijt neemt zelfs lasterlijke vormen aan.

Ook ik ben overtuigd van de kerntekst van het evangelie, Johannes 3:16 : “Want  alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven heeft”

Er is maar één weg, voor iedereen…….

Terug naar hetgeen ik in dit artikel wil bespreken, de Joodse feesten als één van de vele mogelijke voorbeelden om aan te tonen dat we niet zonder de Joodse context kunnen om de bijbel en daarmee Gods plan met deze wereld te verstaan en in te zien dat  God weldegelijk nog steeds zijn weg gaat met Zijn Volk.

De Joodse feesten.

God heeft een plan met deze wereld. De vraag is nu of God ook een tijdsplan heeft dat vaststaat of dat zijn plan qua tijd helemaal niet vastligt en dat God Zijn momenten nog niet heeft bepaald.

Zou God in Zijn Woord, dat volgens de bijbel aan de Joden is toevertrouwd (betekenisvol bewaard), mogelijk handvatten geven om de tekenen der tijden te verstaan ? Wij hebben tenslotte ook de opdracht gekregen goed te letten op de tekenen der tijden.

Inzicht in de Joodse feesten geeft antwoord op bovengestelde vragen. Gods feesten hebben namelijk een voorzeggende betekenis en maken hierin precies duidelijk de volgorde van Gods heilsplan met Zijn wereld.

Echter, feesten, feesttijden, tijden…..als wij aan tijden denken, denken we vanuit onze Gregoriaanse kalender, die niet overeenkomt met de Hebreeuwse kalender, de kalender die Jezus en het Joodse volk gebruikten. We zullen dus moeten denken vanuit de Hebreeuwse kalender.

Er zijn  7 grote Joodse feesten, onder te verdelen in voorjaarsfeesten en najaarsfeesten.

Jezus heeft deze feesten nauwkeurig gevierd, nooit afstand van genomen of opgeroepen deze feesten niet meer te vieren.

Interessanter is echter dat Jezus door zijn leven/lijden/sterven en opstandig exact tot op het uur nauwkeurig de voorjaarsfeesten heeft vervuld.

Laten we als voorbeeld het Pesachfeest nemen:

Pesach: Vier dagen voor Pesach moest een gaaf mannelijk lam geselecteerd worden.

Jezus: Jezus  is vier dagen onderzocht en ondervraagd door Farizeeën en Sadduceeën, Annas en Kajafas, Herodes en Pilatus en de moordenaar aan het kruis om een zonde te ontdekken.

Pesach: Op het derde uur werd het lam gebonden aan de hoorns van het brandofferaltaar.

Jezus: Jezus werd op het derde uur gebonden aan het kruis (marcus 15:25)

Pesach: Op het 6de uur  werd begonnen met het slachten van de lammeren.

Jezus: Op het 6de uur werd het duister op de middag van de kruisiging.

Pesach: Op het 9de uur wordt door de Hogepriester het lam geslacht en op de Shofar geblazen.

Jezus: Het is het negende uur waarop Jezus sterft op Golgotha.

Pesach: Het bloed van de lammeren bij het tempelplein werd vermengd met water en stroomde zo door de Hinnom valei.

Jezus: Toen Jezus stierf kwam er ook bloed en water uit zijn zij.

Pesach. De Israëlieten mochten de botten van het lam niet breken. (exodus 12:46)

Jezus: Ook de beenderen van Jezus werden niet gebroken omdat Hij zijn leven al had afgelegd (Joh 19:33).

Met andere woorden: Het beeld van het lam in het O.T. was een voorafschaduwing van het LAM Jezus dat nog moest gaan komen.

Jezus heeft de vier voorjaarsfeesten, zoals het Pesachfeest, het feest van de Ongezuurde broden, het Eerstelingenfeest en het Wekenfeest exact vervuld, tot op het uur !

Het voert nu te ver om de overige voorjaarsfeesten te bespreken.

Er ligt echter nog een fantastische betekenis en belofte verscholen in de Joodse najaarsfeesten, waarvan we op basis van de vervulling door Jezus van de voorjaarsfeesten mogen verwachten dat ook de najaarsfeesten exact  tot op het uur vervuld gaan worden door Hem ! Het is dus zeer interessant om deze najaarsfeesten, het Bazuinenfeest, Grote Verzoendag en het Loofhuttenfeest, nauwkeurig te onderzoeken.

God zegt in Leviticus 23 over de feesttijden: “De feesttijden die gij mij zult uitroepen als heilige samenkomsten, zijn MIJN feesttijden”  Dus geen cultureel feestje van de Joden, maar van en voor God.

Het zijn Gods feesten, waarvan exact bepaald was wanneer zij gevierd moesten worden, als heilige samenkomsten.

Samenkomst, Mikra, betekent repetitie. Feesttijden, Mo’ed, betekent bepaalde tijd of afspraak.

Leviticus 23:1 wordt dan: “De vaste afspraken die gij zult uitroepen als heilige repetities, zijn Mijn afspraken” . Het woord repetities maakt dus duidelijk dat we moeten oefenen, ons klaarmaken voor hetgeen dat komen gaat. De feesten zijn een schaduw van de dingen die gaan komen.

Waar in de kerk wordt de diepe betekenis van de Joodse feesten zoals het Bazuinfeest, Grote Verzoendag en het Loofhuttenfeest geleerd, zodat we vast oefenen, klaarstaan, gereed zijn voor hetgeen gaat komen ? Wat zeggen deze feesten ons ? Wat kunnen de Joodse Rabbi’s ons hier over leren?  Onderwijzen de opstellers van de brief hun schapen hier in ?

God gaf deze feesten als een altoosdurende instelling (Lev 23:41, ex 12:14).

Het woord feesten heeft ook nog een andere betekenis, namelijk gedenken.

Gedenken doe je OPDAT…..

Het is onmogelijk om in een blog uitgebreid en diep in te gaan op deze feesten. Ik wil u er wel graag vast op wijzen dat er binnenkort een zeer interessant boek over dit onderwerp uitkomt. Ik zal u daar op deze blog ter zijner tijd  ook over informeren.

Zoals de voorjaarsfeesten een voorafschaduwing waren van Jezus leven/lijden/opstanding,  zo zijn de najaarsfeesten een voorafschaduwing van Jezus wederkomst en roept God ons op om middels deze feesten / gedenkmomenten te repeteren, ons klaar te maken en om de tekenen der tijden te verstaan.

De feesten zijn schaduwen van ware gebeurtenissen in de toekomst, die Jezus centraal stellen. De Joodse feesten hebben dus wel degelijk een Nieuw Testamentische betekenis.

We zullen dus terug moeten naar onze Joodse wortels om Gods woord te kunnen verstaan. Israël als volk en land is ook in deze tijd nog steeds van belang omdat hij door Zijn volk zichzelf kenbaar maakt.

Israël wordt 79 keer genoemd in het Nieuwe Testament. 77  keer heeft dit dezelfde betekenis als in het Oude testament. Het woord Jood komt ongeveer 200 keer voor  in het Nieuwe Testament. In geen van deze gevallen geeft de context aanleiding voor een bredere uitleg van Jood  als bedoeld zijnde “Christen”

Laten de opstellers van de brief hun hoogmoed varen, waar Paulus al voor waarschuwde in Romeinen 11:20: “Zeker, ze zijn afgebroken vanwege hun ongeloof en u dankt uw plaats aan uw geloof. Wees daarom echter niet hoogmoedig, maar heb ontzag voor God”

Gods woord zegt dat in het nieuwe Jeruzalem op de poorten van de stad de namen zullen staan van de 12 stammen van Israël en dat het Loofhuttenfeest door alle volkeren gevierd zal worden. (Zach 14).

Het getuigt van grote hoogmoed Israël, het Joodse volk af te serveren als iets uit de oudheid, als iets dat vergaan is, iets dat niet meer relevant is, terwijl alle tekenen, profetieën, Gods feesten en beloften, Gods Woord, wijzen op de speciale plaats van het Joodse volk in Zijn handelen, in Zijn plan.

Wordt vervolgd.