zondag 16 september 2012

Soms vliegt het mij aan....

Soms vliegt het mij aan,
als ik zie hoeveel stil verdriet er is.
als ik merk hoe woorden kunnen verwonden.

Soms vliegt het mij aan,
als ik naar mijn kinderen kijk en mij afvraag:
hoe zal het later met ze gaan.

Als ik hoor van de beestachtige woede,
van het ongeremde kwaad,
En dat allemaal in naam van de Islam.


Soms vliegt het mij aan,
als ik zie de leegte om mij heen.
als ik merk hoe vaak het eigen geluk zo belangrijk is.

Soms vliegt het mij aan,
als ik naar mijn kinderen kijk en mij afvraag:
hoe zal het later met ze gaan

Als ik hoor van de vernedering en onderdrukking
die een volgeling van Jezus zal moeten ondergaan.


Soms vliegt het me aan,
als ik zie hoe slecht wij elkaar kennen.
als ik merk hoe weinig mensen Jezus erkennen.

Soms vliegt het me aan,
als ik naar mijn kinderen kijk en mij afvraag:
hoe zal het later met ze gaan.

Als ik hoor en zie al het kwaad, in woord en daad.
Als ik zie hoe Israël er steeds meer alleen voor staat.


Toch overwint uiteindelijk steeds weer het vertrouwen.
Dat U niet loslaat hetgeen Uw hand begon.
Dat geslachten gaan en geslachten komen.
Maar dat wij in Uw ontferming zijn opgenomen.
En dat wij mogen bouwen op de vaste grond,
van Uw beloften en Uw verbond.


Heer, kom spoedig terug.







3 opmerkingen:

  1. Kom via via op je weblog terecht, Paul.
    Prachtig! deze laatste blog.
    Waar gaat het heen met deze wereld, waarin zoveel haat is?..

    shalom en groet, -hans

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooi, Paul! Best wel herkenbaar ook al heb ik zelf geen kids. De angst of i.i.g. het je afvragen hoe het toch verder moet straks... enige wat je kunt doen is, zoals je zelf ook eigenlijk al aangeeft te weten, bidden en uit handen geven aan de Almachtige...

    Wanneer ligt de gedichtenbundel bij de Ako??;-)

    Groet,
    Menno

    BeantwoordenVerwijderen