14
december jl. schreven Van Den Broek en Siepermann een opiniestuk in het NRC http://t.co/r1T4WnGv, waarin
Timmermans opgeroepen wordt de relatie met Israël niet te intensiveren. Van den
Broek en Siepermann zijn verbonden aan de organisatie The Rights Forum, waar
ook Van Agt deel van uitmaakt.
Deze
organisatie stelt dat “Alleen met een Midden-Oosten beleid
dat op het internationaal recht gebaseerd is, kan Nederland effectief aan een
duurzame oplossing van het Israëlisch-Palestijnse conflict bijdragen. “
De uitwerking van deze stelling van deze
organisatie laat zacht gezegd te wensen over.
Als we terug gaan, op basis van het door hen
genoemde Internationaal recht, naar de start van het voortslepende conflict
tussen Israël en de Palestijnen , dienen we terug te gaan naar 1947. Middels
resolutie 181 van de VN werd goedkeuring gegeven aan de oprichting van de
Joodse staat Israël. Israël accepteerde het verdelingsplan, de
Arabisch/Islamitische naties verwierpen dit echter.
Op 14 mei 1948 werd de staat Israël uitgeroepen,
waarna het direct aangevallen werd door de omliggende landen. In deze oorlog
bezette Jordanië onrechtmatig de Westbank en Oost-Jeruzalem. Na deze
onafhankelijkheidsoorlog zouden nog meerdere oorlogen volgen. In de oorlog van
1967 heroverde het Israëlische leger in een verdedigingsoorlog o.a.
Oost-Jeruzalem, verdreef de Jordaniërs, maakte hiermee een einde aan de
onrechtmatige bezetting van o.a. Oost-Jeruzalem en zorgde hiermee dat
Oost-Jeruzalem voor alle religies weer vrij toegankelijk werd. Van 1948 tot
1967 hadden de Jordaniërs namelijk vreselijk huisgehouden in Oost-Jeruzalem
door de meest Synagogen te verwoesten en Joden te verbieden Oost-Jeruzalem te
bezoeken.
Tot op de dag van vandaag hebben de omliggende
Arabische/Islamitische landen, op Jordanië en Egypte na, Israël nog steeds niet
erkend en zijn een aantal landen nog steeds formeel in oorlog met Israël.
Het is voor mij onverklaarbaar waarom de
bovengenoemde heren, die zeggen zich te beroepen op internationaal recht,
bovenstaande feiten negeren.
Daarnaast zijn er vele vredesinitiatieven geweest
de afgelopen 65 jaar, tijdens het grootste deel van deze periode werden de
Palestijnen vertegenwoordigd door Arafat, terwijl aan Israëlisch zijde in deze
periode verschillende PM’s van links tot rechts getracht hebben een
vredesakkoord te sluiten , hetgeen nooit gelukt is.
Israël heeft eenzijdige stappen genomen, ondanks
grote weerstand onder de eigen bevolking, om de Palestijnen te gemoed te komen,
door Gaza in 2005 te verlaten. Deze stap heeft niets dan ellende gebracht voor
1 miljoen Israëliërs in de omgeving van Gaza, maar ook voor de 1 miljoen
inwoners van Gaza heeft dit zeer slecht uitgepakt.
Het streng Islamitische Hamas kwam namelijk aan
de macht en voert een waar schrikbewind, eerst door een burgeroorlog te voeren
tegen Fatah, en sinds ze gekozen zijn als officiële vertegenwoordigers van de
Gazanen zelf, tegen hun eigen bevolking. Zo werd tijdens het meest recente
conflict voor de ogen van de wereld een tegenstander van het regime achter een
motor door de straten heen gesleept.
Siepermann schrijft op de website van de Rights Forum dat Israël als
schuldige aangewezen moet worden van de meest recente uitbarsting van geweld
tussen Israël en Hamas, omdat het geweld oplaaide nadat Israël Achmed
Al-Ja’abani met een precisie aanval uitschakelde. Dit is ver verwijderd van de
waarheid, aangezien al maanden, bijvoorbeeld ook in Juni dit jaar, een regen
van Hamas raketten op Israëlisch burgercentra werd afgevuurd. Nadat op 11
november een Israëlisch legerjeep werd aangevallen met een Anti-tank raket door
Hamas, was de maat vol voor Israël en besloot het om “de Osama-Bin Laden” van
Hamas, mede verantwoordelijk voor de jarenlange eenzame opsluiting van Gilad
Shalit, te liquideren.
Waarom heeft Israël niet het recht om haar eigen
burgers te beschermen en op te treden na jarenlange provocaties door Hamas?
Waarom reppen deze heren met geen woord over de
uitspraken van Hamas überhaupt geen Joodse staat te accepteren en een Palestina
na te streven van “de zee tot de rivier”, met andere woorden: geen ruimte,
bestaansrecht voor Israël ?
Waarom protesteren deze heren niet tegen het
nieuwe logo van de “gematigde Fatah”, waarin heel Israël voorgesteld wordt als
Palestijns ?
Het is dan ook niet Netanyahu die een twee-staten
oplossing onmogelijk maakt, het zijn de dieperliggende intenties/motieven van
de Palestijnen en de
Arabisch/Islamitische wereld die een duurzame vrede onmogelijk maken. Dat heeft
Netanyahu al lang geconstateerd, net als al zijn voorgangers, waardoor
Netanyahu net als iedere leider die zijn verantwoordelijkheid neemt, niets
anders rest dan zorg te dragen voor het creëren van veilige grenzen voor de
Israëlische burgers. Veilige grenzen
voor een land, dat sinds resolutie 181 van de VN in 1947, door haar omgeving
niet geaccepteerd wordt en ten diepste ook nooit geaccepteerd zal worden.
Om duurzame vrede te creëren zullen Van den Broek
en Siepermann hun focus van de zandkorrel Israël moeten verleggen naar de dorre
en uitzichtloze woestijn waarin Israël zich bevindt.
Om
Israël overlevingskansen te bieden op lange termijn verdient Israël het
weldegelijk dat de relaties door de Nederlandse regering worden geïntensiveerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten