Geen Landbelofte geen Vrede !

Onderstaand artikel heeft 22 februari jl. ook in het ND gestaan. Het betreft o.a. een gespreksverslag met een vooraanstaand Palestijns Christen, die ik heb ontmoet tijdens mijn reis door gebieden die gecontroleerd worden door de Palestijnen, 

zoals Hebron en Ramallah.

Op dinsdag 15 februari stond in het deze krant een artikel namens de drie directeuren van het IKV/Pax Christi, Cordaid en ICCO. Dit als reactie op een opiniestuk van de heer Naftaniël van het CIDI.

Kern van het betoog van deze drie directeuren is geweest dat Naftaniël de plank misslaat, dat de olijfboomcampagne een vreedzaam protest is. Tevens geven de heren aan dat ze kritisch zijn over Israëls overheidsbeleid dat een bezetting in stand houdt en dat ondanks protesten het bouwen van nederzettingen doorgaat, hetgeen een rechtvaardige en duurzame vrede in de wegstaat.

Een duurzame vrede ! Jammer dat deze drie heren in hun stuk wederom alleen kritiek uitoefenen op alleen Israël, zonder een paar voorbeelden van missstanden te benoemen die aan de andere kant van de door hun veroordeelde muur worden begaan door de Palestijnse overheid.

Maar dit is een gegeven, waar nauwelijks tegen te vechten is, deze blinde en eenzijdige benadering. Wat mij echter prikkelt in hun stuk is het herhaaldelijk gebruikte woord duurzaam. Dit woord wil ik specifiek koppelen aan de christelijke achtergrond van deze organisaties.

Enkele weken geleden heb ik een reis door de Palestijnse gebieden gemaakt, waarin ik onder andere een bezoek heb gebracht aan Jericho, Bethlehem, Ramallah en Hebron.

Tijdens dit bezoek heb ik een dag lang opgetrokken met een vooraanstaand Palestijns Christen, hetgeen voor mij een schokkende en ontnuchterende ontmoeting is geweest. Deze vooraanstaande Christen vroeg, voordat ons 8 uur durende gesprek/ discussie startte inzake de Palestijnse kwestie, internationale politiek en wat voor hem Christen zijn betekende, of ik filmde voor de Nederlandse Tv of dat het voor privé-doeleinden was. De "deksel" ging er van af toen bleek dat ik filmde voor privé- doeleinden.

1.     Hij verwerpt het oude testament, simpelweg  vanwege het feit dat iedereen weet wie dat geschreven heeft, namelijk de Joden. Dat is dus geschreven ter rechtvaardiging van hun eigen, onmenselijke daden.

2.     Hij geloofde niet in een verhaal dat God zich een volk en een land heeft gekozen en het volk opdracht heeft gegeven het land binnen te trekken. Een liefhebbende God zou zo'n opdracht niet geven waardoor vele andere volken zouden worden uitgemoord. Dus, wederom een bewijs van vervalsing door de Joden. God heeft zichzelf geen volk gekozen en al helemaal geen land.

3.     Het conflict is geen conflict sinds 1948, maar een conflict van een paar duizend jaar oud, sinds de Joden hun land binnentrokken

4.     Hij zal nooit accepteren onderdeel te zijn van een staat bestuurd door Joden

5.     Als Palestijns Christen is hij in de eerste plaats Arabier en daarna pas Christen. Tenslotte stammen de arabieren af van Ismaël en heeft hij zodoende ook veel meer betrokkenheid met moslims dan met Joden. Arabieren en Palestijnen zijn de oorspronkelijke bewoners, de Joden/Israëliërs al duizenden jaren een luis in de pels en van tijd tot tijd, zo ook nu, zijn het bezetters geweest.

6.     Hij neemt het Europese Christenen kwalijk dat ze de Palestijnen met het "Joden-probleem" hebben opgezadeld. Europa heeft eerst zelf 6 miljoen Joden vermoord en de rest "hier gedumpt". Wij zijn de oorzaak van hun probleem.

7.     De problemen in het Midden-Oosten en de rest van de wereld worden veroorzaakt door de Joden. Ze hebben het geld, de macht, ook in Egypte, Jordanië en de rest van de wereld.

8.     Op mijn vraag of God niet, zoals hij heeft beloofd, de nakomelingen van Ismaël inderdaad rijk heeft gezegend met zoveel nakomelingen, zoveel grondgebied en zoveel natuurlijke rijkdommen antwoordde hij bevestigend. Hier gaf hij echter aan dat de Arabische volken en hun cultuur zelf de grootste belemmering zijn voor vooruitgang. De leiders zijn corrupt, onderdrukken de massa, houden ze arm en dom. Het volk is niet gewend, door de paternalistische- en stammencultuur en het gezag van stamoudsten, zelfstandig te denken en te handelen. (hoe bijzonder de ontwikkelingen in o.a. Egypte van de laatste weken).

Juist omdat dit een vooraanstaand Palestijns Christen is die deze uitspraken heeft gedaan ben ik tot de conclusie gekomen dat nooit, maar dan ook nooit, zonder aanvaarding van het oude testament, en hiermee aanvaarding van Gods belofte aan Israël, bevestigd in het nieuwe testament in o.a. Romeinen 11, er uitzicht is op werkelijke, duurzame, vrede. 


Als Christenen de bijbel niet van kaft tot kaft willen aannemen,  leidt dit tot een enorm egoïstische vorm van religie. We passen maar toe wat ons uitkomt. Als we niet aanvaarden dat door alle ellende heen, God zijn plan tot uitvoering brengt, ook nu , in het Midden-Oosten, o.a. door zijn volk terug te laten keren naar Zijn land, dan is onze hoop op een Duurzame Vrede niets waard en nooit realiseerbaar.


Het idee dat wij mensen een uitweg kunnen vinden uit dit conflict, bijvoorbeeld door het principe "land-voor-vrede", is een grove miskenning van Gods Soevereine handelen en ongeloof in Gods woord, zoals hij ons dat gegeven heeft in de Bijbel, zowel in het oude als nieuwe testament.


En juist dat is hetgeen waar  ik zoveel moeite mee heb  in de houding van de drie directeuren van organisaties met een Christelijke achtergrond. Het ontkennen, niet willen begrijpen, niet willen accepteren of niet willen uitdragen, van Gods Heilsplan met deze wereld en het hiermee niet willen accepteren dat God een plan heeft, "om Uwentwil", met zijn volk en land. Ik ben ervan overtuigd dat het wel accepteren van dit feit zeker zal  leiden tot meer genuanceerdheid en voorzichtigheid in de oordeelsvorming aangaande dit conflict.


Als Christenen kunnen wij niet anders doen dan bidden voor een spoedige terugkeer van onze Koning, hulp bieden aan alle hulpbehoevenden en vooral loslaten het idee, dat wij als mens het Israëlisch/Palestijns conflict kunnen oplossen. 
We zouden hierdoor Gods plan dat leidt tot een echte Duurzame Vrede wel eens kunnen vertragen.