"Ik kom als een dief in de nacht"

Vaak valt binnen de kerkmuren te horen dat het geen zin heeft je te verdiepen in de profetieën van de Bijbel en na te denken over het tijdstip van bijvoorbeeld de opname van de Bruid, de gemeente van God en of de wederkomst van Jezus Christus.

Met verwijzing naar Bijbelse teksten zoals "Ik kom als een dief in de nacht" (Openbaring 3:3) wordt gezegd dat het toch niet te bepalen valt wanneer Jezus terugkomt.

Nu heb ik in een eerdere blog "Met Pasen krijg Pesach zijn werkelijkheid in Jezus Christus" al een tipje van de sluier opgelicht over hoe prachtig God zijn plan met de wereld en Zijn vastgestelde tijden heeft "verankerd" in Zijn feesten. God heeft Zijn volk, het Joodse volk, opdracht gegeven tot het vieren van zeven feesten, vier voorjaarsfeesten en drie najaarsfeesten.

Deze feesten blijken, bij bestudering en het plaatsen van deze feesten in Zijn oorspronkelijke Hebreeuwse context, een enorm indrukwekkend profetisch zicht te bieden op Gods vastgestelde tijden.

Staat een tekst als "Ik kom als een dief in de nacht" dan niet haaks op de diepe profetische betekenissen van de Joodse feesten en daarmee op het zicht op Gods vastgestelde tijden ?

Volstrekt niet! Daarom in deze blog een uitwerking van deze uitspraak, omdat deze uitspraak niet te duiden valt als je deze niet plaatst in zijn oorspronkelijk Hebreeuwse context . (Zoals de hele Bijbel en al de uitspraken van Jezus niet goed te begrijpen zijn als je deze niet plaatst in de Hebreeuwse context.)

De uitspraak "Ik kom als een dief in de nacht" , zoals in Openbaring 3:3,  stelt in ieder geval dat dit geldt voor wie NIET waken. Op zichzelf betekent dit dus dat we geacht worden WEL te waken.
En dat kunnen we ook, doordat , nogmaals, God zijn vastgestelde tijden heeft besloten in Zijn feesten, die we, letterlijk vertaald vanuit het Hebreeuws, moeten vieren als repetities en die ingesteld zijn als een altoos durende instelling.....

Op sommige andere plaatsen in de Bijbel staat de uitspraak ook.
Deze uitspraak echter verwijst zeer nadrukkelijk naar de Tempeldienst.

Tempeldienst

Ook 's-Nachts moest het vuur branden in de tempel. Het vuur mocht niet uit gaan. Daarom stonden er priesters op wacht, die waakzaam moesten blijven.
De opzichter van deze priesters deed 's-nachts vaak onverwachts zijn ronde om te kijken of de priesters die op wacht stonden hun werk wel deden en niet in slaap waren gevallen. Het was dus een dubbele controle om er voor te zorgen dat het vuur niet uit zo gaan.

Als nu bleek dat de priester in slaap gevallen was, kon hij door de opzichter geslagen worden met een stok en nam de opzichter de klederen van hem weg of werden deze in vuur gezet.
Dit betekende dus dat in zo'n geval de priester zijn kleren kwijt was en/of naakt moest rondlopen.
Dit was natuurlijk een enorm schaamtevolle situatie.

Duidelijk wordt nu ook wat de betekenis is van Openbaring 16:15, waar staat:
"Zie ik kom onverwachts als een dief. Zalig hij die waakt en zijn klederen bewaart, opdat hij niet naakt wandelen en zijn schaamte niet gezien worde"

Jezus bedoelt dus niet met zijn uitspraak "Ik kom als een dief in de nacht"  dat wij het toch niet kunnen weten, of dat Hij onverwachts / in het geheim komt. Jezus roept met deze uitspraak op tot een belangrijke zaak, een zaak waartoe veel te weinig wordt opgeroepen binnen de kerkmuren: Wees Waakzaam !

Door het plaatsen van uitspraken van Jezus binnen zijn Hebreeuwse context kunnen wij Hem dus begrijpen. En zo is het met de Joodse feesten ook en de gehele rest van de Bijbel.

De bijbel ontdoen van zijn Joodse context, een Christendom losknippen van haar Joodse wortels, versluiert ons zicht op Gods plan.

De leugen regeert....en bedreigt Israël

Hoe sterk Israël militair en economisch ook is, het zal de strijd qua beeldvorming nooit meer winnen. Dit is dan ook de grootste bedreiging voor het voortbestaan van de staat Israël.

De spanning in het Midden-Oosten loopt snel op. Naast alle doffe ellende in de regio, zoals in Syrië, Egypte, Irak en de atoomdreiging vanuit Iran, wordt de spanning rondom het conflict tussen Israël en de Palestijnen ook steeds groter.

De VS, ondersteund door onder andere de EU, zet alles op alles om op korte termijn een "vredesverdrag"  af te dwingen en stelt tijdens dit proces ook allerlei deadlines. Dit is echter een gevaarlijke koers, want wat als dit niet lukt..... Het niet slagen om voor de deadline te komen tot een overeenkomst zou een ideale aanleiding kunnen zijn voor de Palestijnen en andere radicalen om opnieuw door geweld,  bijvoorbeeld een derde intifada, Israël proberen te dwingen tot onverantwoorde concessies.

De vraag is echter of een militaire dreiging, een dreiging van geweld, terroristische aanslagen, dood en verderf onder bezoekers van pizzeria's of reizigers in bussen, de ergste dreiging voor Israël is. Ik denk het niet.

De leugen is het belangrijkste wapen in de strijd tegen Israël.

"Palestijnse volk"

De meesterzet van de grote leugenaar is namelijk het uitgevonden "Palestijnse volk".  Er zijn niet drie, niet twee, er is zelfs niet een Palestijnse leider te noemen van een onafhankelijke soevereine Palestijnse staat van voor 1967, of voor 1948, of wanneer dan ook in de geschiedenis.

De creatie van een Palestijns volk is echter een meesterzet gebleken in de geschiedenis van Israël sinds 1948, of eigenlijk sinds 1967, want pas toen werd een nationaal Palestijns bewustzijn geraffineerd in de wereld gezet.

Als je een leugen maar vaak genoeg herhaalt, het wordt vanzelf “waarheid” . De term “Palestijns volk”  is ondertussen uitgegroeid tot een geaccepteerd begrip, zonder dat men beseft dat de geschiedenisboeken van dit “volk”  uit 1 blanco pagina bestaat. Gecentreerd, met hoofdletters, staat midden op deze blanco pagina in koeienletters: “GEWELD” .

Regen van raketten

Geweld: van vliegtuigkapingen tot een aanslag op het Israëlisch Olympisch team in München, van aanslagen op bussen en pizzeria’s en 2 intifada's, tot een regen van raketten op Israëlische burgercentra.

Daartussen is en wordt alles uitgeprobeerd om zich te verzetten tegen de staat Israël en het Joodse volk. Een volk  dat het toegewezen stuk land,  dat oorspronkelijk op basis van het originele verdelingsplan van de Volkerenbond veel groter was, morrend heeft geaccepteerd, terwijl de Arabische / islamitische landen van het begin af aan überhaupt tegen de vorming van een Joodse staat  zijn geweest.

Echter, de Volkerenbond, de UN, de “wereld”  heeft in 1947 besloten land toe te wijzen aan het zwaar getroffen Joodse volk. Dit volk had, gezien ook de historische banden met dit stuk land, een buitenprovincie van het Ottomaanse Rijk en later onderdeel van Brits mandaatgebied, recht op dit stukje land. Stukje, omdat dit in omvang in het niet valt bij het 640 keer grotere omliggende Arabisch grondgebied.

Vanaf dag 2, 15 mei 1948, werd Israël echter in haar bestaansrecht bedreigd. Direct vielen omliggende landen Israël aan, maar op wonderbaarlijke wijze hield Israël echter stand en wist het zelfs zijn grondgebied uit te breiden. Israël werd in deze fase van binnenuit aangevallen door de Arabische inwoners van dit stuk Brits Mandaatgebied, ondersteund door omliggende Arabische naties, zoals het net ontstane Jordanië, Irak, Syrië en Egypte.. Echter, in deze tijd was nog geen sprake van een “Palestijns Volk”.

Verandering van tactiek

Na de smadelijke nederlaag van de Arabische legers in 1967, dat een zoveelste poging was Israël militair te vernietigen, veranderde men van tactiek. Het “Palestijnse volk”  werd uitgevonden.

Door de Arabische inwoners  van Israël een nationale  identiteit te geven, werd het conflict op een ander niveau gebracht. Een strategische zeer goede zet, met desastreuze gevolgen tot op de dag van vandaag.

De huidige generaties weten door gebrek aan kennis namelijk niet beter dan  dat het Palestijnse volk bruut wordt onderdrukt door een machtig Israëlisch leger, dat op een agressieve wijze het land heeft afgepikt van een vreedzaam en welwillend volk, dat al eeuwen lang een rijke en culturele geschiedenis heeft opgebouwd in het door hun geliefde land dat hen afgepakt is.  Maar zo zit het dus niet.....

Naïeve mensenrechtenactivisten

Massa’s naïeve mensenrechtenactivisten hebben zich het lot aangetrokken van dit volk alsof het de onderdrukte indianen , Armeniërs of  Aboriginals betreffen en spreken heden ten dage van etnische zuiveringen en apartheid, alsof Israël de wandaden begaat zoals die begaan zijn door de Nazi’s, de Turken, Zuid-Afrika of de Hutu’s en de Tutsi’s.

Zelfs christelijke aanhangers van vervangings-,vervullings- en/of de bevrijdingstheologie, nemen deze termen zonder schroom over, waardoor een zelfde sfeer gecreëerd wordt als de sfeer zoals christelijk Europa met Duitsland voorop heeft gecreëerd voorafgaand aan de Tweede Wereldoorlog en die geleid heeft tot de Holocaust.

Missie geslaagd

Door het geven van een massieve identiteit aan een volk dat geen volk was is het zicht op de achterliggende oorzaken volledig vervaagd. Missie geslaagd, vanuit Arabisch/Islamitisch perspectief uiteraard.

Het onweerlegbare feit is namelijk dat door alle zogenaamde vredesactivisten, Human Rights vechters en andere ondefinieerbare Pally friends (van linkse politici tot ontwrichte christenen zoals Van Agt en ontspoorde personen als Gretta Duisenberg) voorbij gegaan wordt aan de “onwelwillendheid” van de Arabische naties om het bestaansrecht van Israël te erkennen op basis van het in 1947 door de UN opgestelde en geaccepteerde verdelingsplan. Door de UN opgesteld en geaccepteerd, bij meerderheid!

Meten met twee maten

Laten nu net deze activisten in  alles de UN/VN als hoogste (moreel) gezag accepteren en Israël verwijten alle resoluties aan zijn laars te lappen. Dit heet meten met twee maten.Er kan hier dus geen sprake zijn van het “kip-of-het-ei” syndroom: het verdelingsplan was helder, Israël heeft dit morrend geaccepteerd, terwijl de omliggende Arabische naties een dag na de onafhankelijkheidsverklaring op 14 mei 1948 besloten een poging te doen Israël weer van de kaart te vegen.

Een oorlog leidt altijd tot vluchtelingen, zo ook in deze onafhankelijkheidsoorlog. Honderdduizenden toen nog Arabische inwoners (later dus het Palestijnse volk genoemd) hebben, veelal n.a.v. oproepen van Arabische leiders om Israël te ontvluchten in afwachting van de glorieuze overwinning door de Arabische naties, het land verlaten.  Tijdelijk dachten ze dus.

Maar ook waren er honderdduizenden Joodse vluchtelingen die, ook met achterlating van hun bezittingen, verjaagd werden uit de omliggende Arabische naties. Deze vluchtelingen werden echter niet opgeroepen door de Joodse leiders om te vluchten, maar moesten vluchten. Over het recht op terugkeer van deze Joodse vluchtelingen en/of vergoeding voor verloren bezittingen, wordt echter nooit gesproken door alle activisten en Pally friends.

Wat is er dan aan de hand? Waarom is het beeld zo vertroebeld? Waarom zijn de emoties zo heftig als het gaat over een stuk land dat 640 keer kleiner is dan de omliggende Arabisch/ islamitische naties? Waarom  krijgen immer voortdurende conflicten in Afrika, die een veel groter aantal slachtoffers kennen als gevolg van bizarre wreedheden (zoals het door vijandige soldaten doorboren  van de schede van de vrouw om de man te traumatiseren zodat hij niet meer kan vechten), vele malen minder aandacht en maken zich zo weinig mensen hier druk om?

 

Vaak wordt gezegd dat Israël als land is ontstaan als gevolg van de Holocaust.  Dat is historisch niet juist, omdat het streven naar een Joodse staat (Jews Homeland) al openlijk werd betracht gedurende de 19de eeuw.  Hooguit dat de Holocaust de zaak versneld heeft. Het roepen dat Israël als gevolg van de Holocaust is ontstaan getuigt dus van gebrek aan historische kennis, maar maakt ook onderdeel uit van "de leugen als wapen"  tegen Israël. Het is echter een heel effectief wapen, omdat de generatie die het ontstaan van Israël en de daarna gevoerde oorlogen aan het uitsterven is en de huidige generatie simpelweg de kennis ontbeert en er ook geen interesse voor heeft.

 

Door valse verhalen / leugens kunnen mensen kapot worden gemaakt en ten onder gaan, maar ook volken en landen kunnen op deze wijze ten onder gaan. Dat is op dit moment de inzet, DE strategie. Oud-premier Van Agt haalde dit zelfs onbewust aan tijdens een recente lezing door te stellen: “militair kan men niet winnen van Israël, daarom geef ik zoveel mogelijk lezingen. Sommige stenen krijg je namelijk niet kapot met geweld, maar continue druppelen op een steen holt  deze steen vanzelf  uit” .

Boycotten en desinvesteringen

Naast Van Agt, Duisenberg, Van Bommel etc. vormt internationaal de BDS-beweging een gevaar voor Israël. Zij tracht middels Boycotten en Desinvesteringen bedrijven en landen te dwingen af te zien van het drijven van handel met Israël, om zo internationaal Israël te isoleren en Israël te maken tot een paria van deze wereld.

Helaas moeten we vaststellen dat Nederland voorop loopt in de stoet morele eenzijdige laagvliegers. De uiterst geraffineerde minister Timmermans heeft bedrijven als Vitens, PGGM en Royal HashKoning zover gekregen zich terug te trekken. Hij spoort deze bedrijven echter niet aan zich terug te trekken uit landen als Rusland, Irak, Pakistan, Turkije etc, waar begrippen als democratie, vrijheid en gelijkheid van een totaal andere orde zijn.

Maar wat is dan die leugen?

De leugen is in feite de gevormde en opgedrongen beeldvorming, door het stelselmatig gebruik van onjuiste en onterechte bewoordingen , zoals "bezette gebieden" in plaats van betwiste gebieden, termen als "Israël is apartheid" etc..

Oneindig lange lijst met leugens

Beweren dat Joden tot 1948 niet meer in het land hebben gewoond en pas toen zijn teruggekeerd, Palestijnse beweringen dat Jezus een Palestijn was, dat er geen Joodse tempels hebben gestaan op de plek waar nu de Rotskoepel staat op het tempelplein in de Oude stad van Jeruzalem, etc... De lijst van leugens is oneindig lang aan het worden.

Zo wordt op een uiterste geraffineerde wijze Israël historisch gezien "Ont-Joodst" en daarmee het internationale draagvlak voor een Joodse staat ondermijnd. Dat is dan ook de reden voor Netanyahu om de erkenning van Israël als Joodse staat overeind te houden.

Maar de strijd tegen de voortdurende leugen is niet, nooit te winnen. De voortschrijdende tijd is namelijk de helper van de leugen. Generaties komen en gaan, en met het gaan verdwijnt het historisch besef, kennis en houvast.

Het zijn dan ook niet de Israëlische leiders die baat hebben bij het rekken van de vredesonderhandelingen, het zijn de Palestijnse leiders die hier baat bij hebben. En door bizarre eisen te stellen passen zij deze tactiek ook geraffineerd toe.

En met succes. Helaas.

Daarom, zodat u het niet vergeet, nog maar even kort en krachtig:

Het grootste probleem is het “uitgevonden” Palestijnse volk.

De echte aanleiding is het door de Arabisch / islamitische landen niet erkennen of accepteren van een Joodse staat.

De ware oorzaak is het feit dat het conflict ten diepste niet gaat over land, maar een geestelijk conflict betreft, tussen religies en culturen.

NB. Bovenstaande tekst is een bewerking van "De leugen als belangrijkste wapen tegen Israel":
http://israeleenstaatterdiscussie.blogspot.nl/2012/05/de-leugen-als-belangrijkste-wapen-tegen.html

Het gevecht dat Israël niet kan winnen

Vrijdag 14 februari schreef  Jan van Benthem in Het Nederlands Dagblad een opiniestuk met bovenstaande titel. Ik vermoed dat weinig mensen het hiermee oneens zijn.

Interessant is om te analyseren wat de oorzaak is van deze uitkomst. Deze uitkomst wordt namelijk niet bepaald door internationaal recht en VN-resoluties, maar is meer de uitkomst van een slijtageslag die al meer dan 65 jaar aan de gang is.

Over het internationaal recht en VN resoluties is al heel veel en vaak geschreven, met verschillende conclusies. Mijn mening is hierin helder en daarom houd ik het wat dit betreft kort:

 1.  Israël heeft geen “Palestijns”  grondgebied verovert, slechts door Jordanië in 1948 onrechtmatig veroverd land in bezit genomen tijdens een verdedigingsoorlog in 1967, dat conform internationaal recht is toegestaan. Er kan dan ook geen sprake zijn van bezette gebieden.

2. Wel kunnen we spreken over betwistte gebieden. Op zich ook vreemd, omdat het streven naar een Palestijnse staat pas ontstond rond de periode dat Israël deze gebieden in ‘67 onder zijn beheer stelde. Gedurende de internationaal nooit erkende bezetting door Jordanië was er geen Palestijns nationaal streven en sprak ook niemand over bezette/betwistte gebieden.

3. In de verschillende gesloten akkoorden is afgesproken dat door onderhandelingen de grenzen van een tweestaten-oplossing bepaald zouden worden. De internationale druk op Israël om de grenzen van de groene lijn van '67 te respecteren komt niet voort uit een clausule in welke overeenkomst dan ook, maar is een inmenging en ongewenste bemoeienis van een groeiende anti-Israël coalitie.

Maar wat is dan mijn punt ? Mijn punt is dat de generatie die getuige is geweest van de oprichting van de staat Israël en de verschillende gevoerde oorlogen , aan het uitsterven is. De huidige generatie mist vaak ieder historisch bewustzijn, zowel van onze nationale geschiedenis als de internationale geschiedenis.

Dat geldt voor zowel Christelijke als niet Christelijke generatiegenoten.

Daarnaast geldt voor Christenen dat ook zij onderhavig zijn aan de moderne tijdsgeest en weinig inzicht hebben in onze wortels en daarmee haast geen weerwoord hebben om ook vanuit bijbels perspectief de ontwikkelingen sinds 1948 goed te kunnen duiden.

Het ontbreken van historische feitenkennis en een westers Christendom dat zich niet bewust is van haar wortels is DE zwakke plek waardoor bewegingen als BDS juist nu zo sterk voet aan de grond kunnen krijgen en zij heimelijk, zoals Jan van Benthem ook vaststelt, kunnen werken aan het verwezenlijk van hun echte doel: Israël van de kaart vegen.

Hieruit blijkt dus dat een “eerlijke” verdeling van het land slechts de vermomming is van een dieper streven, voortkomend uit een ideologische en geestelijke strijd. Helaas willen zelfs vele Christenen dit niet erkennen. “Geef die Palestijnen gewoon hun land, stop met bouwen in de bezette gebieden, dan komt er vrede”  wordt binnen de kerken veel gehoord.

Veelzeggend zou moeten zijn dat de Palestijnen de terugkeer eisen van alle vluchtelingen, inclusief die van de derde generatie. Het enige doel hiervan is het “ont-Joodsen”  van Israël, dat vreemd genoeg door de VN gesteund wordt. Dit opgeëiste recht van terugkeer van alle generaties geldt voor de VN opvallend genoeg wereldwijd ook alleen voor Palestijnse vluchtelingen.

De wereld wordt Israël moe, omdat er geen verankering meer is vanuit  historisch besef en vele Christenen door gebrek aan Bijbelkennis geen binding meer hebben met Israël of het Joodse volk.

Generaties komen en generaties gaan. Met het verstrijken van de tijd vergaat ook de kennis.

Tijd is dus in het voordeel van de Palestijnen. Door onmogelijke eisen te stellen, zoals het recht op terugkeer van alle vluchtelingen, het opeisen van de Oude stad, het hart van het religieuze en historisch culturele Jodendom en dus Israël, sleept het onderhandelingsproces zich maar voort. Hierdoor zal blijken dat het gevecht op lange termijn door Israël niet te winnen zal zijn.

Moeten we kritiekloos achter Israël staan ? Welnee, het zijn net echte mensen, ook in Israël worden veel (politieke) fouten gemaakt. Maar Israël dwingen tot gebaren van goede wil, tot concessies en een geforceerde vrede opleggen, zonder dat de Palestijnen tot gebaren van goede wil, laat staan tot wezenlijke concessies gedwongen worden, is de Palestijnen en haar omliggende Arabische-Islamitische broeders op een ongelooflijk naïeve wijze in de kaart spelen.

Het zou zo maar kunnen dat de negatieve gevolgen van een dergelijke houding, ook voor het Westen, veel groter zijn dan de huidige situatie.


Zie ook "De leugen regeert.... en bedreigt Israel": 
http://israeleenstaatterdiscussie.blogspot.nl/2014/02/de-leugen-regeerten-bedreigt-israel.html