In eerdere blogs heb ik al eens benadrukt het enorme belang
van de Joodse feesten. De diepe (profetische) betekenissen en zeker ook de volgorde van de feesten geven
een schat aan informatie over Gods (tijds-)plan met deze wereld, maar geven ook
houvast in ons persoonlijk leven. Door de wijze waarop God met zijn volk omgaat
en is omgegaan, kunnen wij ook lessen trekken voor ons eigen persoonlijk leven.
Vaak wordt door Christenen gesteld dat, door het offer van
Jezus Christus aan het kruis, wij gered zijn van de dood. Als je dit nu maar
aanvaardt, ben je gered en is het klaar. De zonden zijn vergeven.
Andere Christenen hebben deze geloofszekerheid niet en zijn
bang voor het komende oordeel. De vraag voor hen blijft hoe God zal oordelen
over hun leven / zonden / goede werken. Deze onzekerheid dragen zij vaak mee
tot aan het eind van hun leven.
Ook nu is het
verrassend te ontdekken wat het Oude Testament ons heeft te vertellen,
als we de geschiedenis van het Joodse
volk bekijken en de weg die God met hen is gegaan.
We beginnen daarom met de uittocht uit Egypte.
Het Joodse volk dat als slaaf van de Farao in Egypte leefde,
werd opgeroepen weg te trekken uit Egypte. Van een betekenisvol geloofsleven,
God echt kennen en volgen, was na 400 jaar onderdrukking en leven in Egypte
geen sprake meer. Waarom zou het volk de oproep van Mozes gehoorzamen om bloed van het Pesachlam aan te brengen op de
deurposten, zodat het werd beschermd tegen de langstrekkende dood ? Mozes riep
echter op tot gehoorzaamheid. Doe het gewoon.
Vervolgens werd door deze gehoorzaamheid het volk gered en
ging de dood aan hun deur voorbij. Het volk kon zich bevrijden van de
slavernij en op weggaan naar het
beloofde land.
Ziet u de volgorde: niet eerst geloven, niet eerst een
selectie van goede of slechte Hebreeërs die niet mee zouden mogen, nee het hele
volk werd opgeroepen eerst te gehoorzamen en te doen, te volgen, daarna werd
het bevrijd uit de macht van de zonde, de overheersing door Egypte. Uit hun
gehoorzaamheid bleek hun vertrouwen/geloof. God wilde dus iedereen bevrijden,
zonder voorwaarden vooraf.
Dit laatste zou mooi aansluiten bij de eerst genoemde
Christenen, die mogelijk van mening zijn dat dus de uittocht uit Egypte en het
bloed aan de deur van het Pesachlam (het bloed van Jezus Christus) de “finish”
is waardoor zij gered zijn.
Op weg naar de berg Sinai.
Maar het verhaal met het volk Israël begint in feite pas met
deze redding uit Egypte. God zelf leidde zijn volk vervolgens door de
Schelfzee, hetgeen het volk niet op eigen kracht kon doen, om zo veilig aan de
overkant op de oever terecht te komen. Pas aan de overkant, toen de zee zich
gesloten had en de Egyptische achtervolgers had verzwolgen, was het volk echt
vrij. Vrij om God te gaan dienen.
Maar wat nu toen het volk Israël vervolgens ongehoorzaam
bleek te zijn ? Stuurde God hen terug naar het land Egypte, terug naar de
ketenen van de slavernij , terug naar die gebondenheid ?
Zeker niet, God gaf het volk vervolgens de Thora en de
geboden (voorschriften) . Deze voorschriften dienden er toe om er voor te
zorgen vrij te kunnen blijven en niet opnieuw (geestelijk) slaaf te worden van
de gebondenheid (het kwaad).
Met andere woorden: door te leven volgens de wet, de
geboden, bevestigen wij ons geloof in en relatie met God en uiten wij onze
dankbaarheid voor de vrijheid die Hij ons al heeft gegeven door gehoorzaamheid
in plaats die vrijheid pas te geven na een leven zonder zonde!
Het is dus prachtig te kunnen vaststellen dat zowel
gehoorzaamheid/geloven en de
“werken der wet” (of "goede werken") er toe doen. Allebei.
Het laatste niet als voorwaarde, maar als invulling en uiting van ons
geloof in en wandel met Jezus Christus.
De wet is dus niet een maatlat om op
basis hiervan te kunnen straffen, maar helpt ons om God te kunnen dienen en te
danken voor onze bevrijding. Om invulling te geven aan ons geloofsleven. De wet
is dus met het leven, lijden, sterven en opstanding van Jezus Christus niet
vervuld in de zin van afgedaan, nee , Jezus leefde de Wet, gaf invulling aan
de wet en gaf ons daarmee het goede voorbeeld van de wijze waarop wij God
mogen dienen.
Al met al een prachtige betekenis van bovenstaand verhaal:
zonder voorselectie heeft Gods ons bevrijd van de macht der zonde. Het is aan
ons om God te danken en dus te dienen door een leven volgens de Wet. Dat
verzekert ons namelijk dat wij niet opnieuw in de ban, in de macht van de zonde
zullen komen. God zelf heeft ons deze handvaten / instructies gegeven….om ons
te helpen…en hem te kunnen dienen.
