Het Westen is medeschuldig aan het toenemende antisemitisme in Europa

Gaza

De oorlog in Gaza, de oorlog tussen Israël en Hamas, duurt nu 3 weken. Er zijn meerdere pogingen geweest om te komen tot een ceasefire, hetgeen steeds is afgewezen door Hamas, of, zoals in het laatste geval men een staakt het vuren van 72 uur was overeengekomen,  grof verbroken door Hamas met een zelfmoordaanslag waarbij twee IDF soldaten omkwamen en waarbij vermoed werd dat een Israëlische soldaat was ontvoerd. 

Drie weken na de start raakt al uit het zicht wat de directe aanleiding voor deze oorlog is geweest.
Er werden drie jonge gelovige Israëlische jongens gekidnapt en vermoord op de Westelijke Jordaanoever door naar alle waarschijnlijkheid 2 Hamasleden, die sindsdien onvindbaar zijn.

Israël is direct een grote zoekactie gestart waarbij veel Hamasleden zijn opgepakt.

Hierop is Hamas raketten gaan afvuren op Israël vanuit de Gazastrook, hetgeen niet onbeantwoord kon blijven door Israël.

Tijdens de oplaaiende gevechten werd duidelijk dat Hamas gebruik maakte van tunnels, die in aantal en omvang vermoedelijk zwaar onderschat zijn geweest door Israël.

Israël moet het probleem van de tunnels , die gebouwd zijn om terreuraanvallen uit te voeren, oplossen en is daarom een beperkt grondoffensief gestart. Helaas loopt de situatie nu volledig uit de hand.

De indirecte aanleiding is echter minstens zo belangrijk.

Het mag geen verrassing zijn dat in 2014 een nieuwe oorlog tussen Hamas en Israël zou gaan uitbreken.  De internationale gemeenschap, onder aanvoering van de VS en ondersteund door de VN en de EU, heeft de Palestijnen en Israël het afgelopen jaar het mes op de keel gezet. Er moest op typisch Amerikaanse wijze toegewerkt worden naar een alles omvattend akkoord in het voorjaar van 2014.

Een dergelijke aanpak gaat volledig voorbij aan de enorme complexiteit van dit conflict. 

Door hardop de deadline te roepen, is er een enorme druk ontstaan op de onderhandelingsteams en zijn er verwachtingen gecreëerd bij de burgerbevolking.

Dat is een enorm risicovolle aanpak geweest, omdat je op voorhand weet dat het niet slagen van de onderhandelingen tot een enorme teleurstelling en hieruit voortvloeiend ook tot enorme woede  zal leiden.  Het uitroepen van een derde intifada  zou geen verassing moeten zijn als gevolg van het opnieuw mislukken van de besprekingen.

De ontvoering van de drie Joodse jongens, het in brandsteken van een Palestijnse jongen als vergelding en de oorlog die is uitgebroken, is slechts de katalysator van de smeulende woede die aanwezig is mede als gevolg van de verwachtingen die niet zijn waargemaakt door de onderhandelaars onder begeleiding van het Westen, met de VS voorop.  Het hardop stellen van een deadline door de VS is  een blunder van ongekende omvang.  Het is helaas niet de eerste blunder van de VS, c.q. Obama/Kerry en voorgangers. Hamas heeft gehoopt op het niet slagen van de onderhandelingen, een betere aanleiding om de vijandelijkheden op te schalen kun je ze niet geven.

Arabische Lente

Wat al bijna geworden is tot een begrip uit de oudheid is de term “Arabisch Lente” .

Ooit hoopvol begonnen in Tunesië, maar verworden tot een ongekende ramp in veel landen in het Midden-Oosten.

De Amerikanen hebben hierin een kwalijke rol gespeeld. Eerst hebben de VS en haar bondgenoten, onder valse voorwendselen (bezit chemische wapens dat nooit bewezen is cq. gevonden zijn), Irak aangevallen zonder na te denken over het post-Saddam tijdperk. Irak is achtergelaten met een ongekende sektarische strijd tot gevolg en honderdduizenden doden.

In Egypte heeft de VS de Moslimbroederschap ondersteunt wat buitengewoon slecht heeft uitgepakt, in Syrië heeft de VS het Vrije Syrische leger gesteund en daarmee de doos van Pandora geopend. Hetzelfde geldt voor wat de VS heeft achtergelaten in Libië na de dood van Khadaffi. Voor het gemak laten we Afghanistan maar buitenbeschouwing.

De situatie in deze landen is bekend: in Irak, Syrië en Libië heerst complete chaos, allerlei religieuze fanatici zien hun kans schoon dood en verderf te zaaien, waarbij ISIS op dit moment het meest “in het oog springt”.

De Arabische lente, van harte ondersteund door de VS en haar Westerse bondgenoten, heeft geleid tot een verschuiving van politieke dictaturen naar religieuze dictaturen, of heeft op zijn minst de weg vrijgemaakt voor een religieus islamitisch inferno.

Deze ellende straalt ondertussen ook af op Israël, omdat groepen zoals ISIS en andere radicalen de bevrijding van Palestina tot een van hun doelen hebben gesteld. Daarnaast zijn Christenen ook niet langer zeker van hun leven. 

Ondertussen ervaren we ook in Europa de gevolgen van de chaos, de hel, in het Midden-Oosten. Als gevolg hiervan nemen ook hier de spanningen snel toe. De onderhuidse spanning die al een tijd aanwezig is vindt een uitweg over de rug van het conflict in Gaza. Joden in Europa worden op veel plekken bedreigd, de verschrikkelijke jaren 30 van de vorige eeuw herleven. De multiculturele samenleving staat onder hoogspanning, zo niet op barsten.

Alle ellende in het Midden-Oosten wordt door veel westerse Arabieren en moslims de VS en Europa kwalijk genomen en de woede en agressie wordt hier in het Westen afgereageerd op Joden en keert zich tevens tegen de westerse waarden en normen.  Er vinden openlijk Pro-ISIS demonstraties plaats, waarbij hakenkruizen weer in het straatbeeld verschijnen. Het aantal antisemitische uitingen op sociale media is geëxplodeerd en ongekend grof van inhoud. In andere Europese landen worden door Arabieren c.q. moslims synagogen bestormd. In den Haag vinden demonstraties plaats waarbij "Dood aan alle Joden" wordt geroepen, hetgeen volgens Burgermeester Van Aartsen niet betekent dat er grenzen zijn overschreden. Het is maar een summiere opsomming van wat er de afgelopen weken allemaal is gebeurd.

Al met al zijn de ingezette veranderingen in het Midden-Oosten onbeheersbaar geworden voor de VS en Europa en komen de gevolgen hiervan als een boemerang terug in onze samenleving.  Het lijkt echter niet te stoppen op dit moment, de polarisatie neemt overal toe, de messen worden geslepen, de stellingen betrokken.

De vrije westerse wereld heeft hoogmoedig misschien haar waarden en normen willen opleggen aan andere volken, zonder te begrijpen dat dit niet zomaar kan, omdat er anders gedacht wordt, samenlevingen anders in elkaar zitten, de cultuur en samenlevingsverbanden totaal verschillen van het westen.  

In plaats van te wijzen naar de machthebbers van die landen waar het nu hel en verdoemenis is, is het verstandig dat de leiders in het Westen nog eens goed nadenken over hetgeen men heeft aangericht: Een doos van Pandora geopend waarbij tot op zekere hoogte “stabiele” politieke dictaturen omver zijn geworpen en die zijn vervangen voor religieuze dictaturen met een enorm religieus islamitisch inferno in de regio tot gevolg.

Het antisemitische "beest” is hiermee losgelaten. Een beest dat moeilijk opnieuw geketend kan worden.

Er is geen uitzicht op vrede voor Israël

Israël wordt geacht tot een alles omvattende vredesregeling te komen met de Palestijnen. Dat zou tevens de vijandigheid met de omliggende Arabisch Islamitische landen wegnemen.  Vaak wordt gehoord dat “het Israëlisch Palestijns conflict de bron is van alle ellende in de regio, zo niet van de hele wereld”.

Zo’n vredesregeling is echter onmogelijk. Het Handvest van Hamas is daarin volstrekt helder. Artikel 13 van dit handvest  stelt heel duidelijk dat iedere vredesregeling met Israël tegenstrijdig is aan de principes van de “Islamitische Verzetsbeweging”. “Het Nationalisme van Hamas is onderdeel van onze religie”.  Hamas is en zal dus nooit een partner zijn voor duurzame vrede

Hamas is eerder al wel tijdelijke wapenstilstanden overeengekomen met Israël, maar die vallen binnen goed Arabisch Islamitisch gebruik onder het principe van de zo genoemde “Hudna”.

Moslims mogen met niet-moslims een Hudna aangaan, voor maximaal 10 jaar, maar mogen die op ieder willekeurig moment weer verbreken.

Een dag na de gesloten Oslo-akkoorden verwees Arafat, leider van de PLO (Fatah fractie) hier naar en gebruikte voor de akkoorden ook de term Hudna. Hudna is een strategische overeenkomst en wordt gebruikt op momenten dat het moslims niet lukt om de overwinning te behalen. De wapenstilstand  kan dan helpen om bijvoorbeeld de militaire slagkracht weer op te bouwen.  Arafat gebruikte het voorbeeld van  Mohammed, die  in het jaar 628 ook een Hudna sloot met de ongelovige stammen van Quraish in Medina.

Met deze wetenschap is het natuurlijk luguber Israël te dwingen tot allerlei gevaarlijke concessies in het kader van het “land-voor-vrede” principe. De tijd heeft dit principe echter ook al ingehaald, nu ISIS door het Midden-Oosten raast en op de poorten van Libanon en Jordanië klopt. Het opgeven van de achtertuin, Judea en Samaria, bij velen bekend onder de naam Westbank, opent de deur voor dit soort terreurgroepen om het toch al smalle landje Israël in de rug aan te vallen. Het is dus begrijpelijk dat , levend in een zeer vijandige omgeving, Israël  inzet op verdedigbare grenzen, en daar hoort de Jordaanvlakte dan ook gewoon bij.

Wat bezielt Hamas echter om steeds, in 2006, 2008, 2012 en ook nu weer, de confrontatie te zoeken met Israël, wetende dat Israël zich moet en zal verdedigen, maar dat dit onder de eigen Gazaanse bevolking vele slachtoffers tot gevolg zal hebben ? Israël is vele malen sterker, militair valt er niets te winnen voor Hamas. Je kunt veel zeggen van de leiders van Hamas, maar zij zijn zeker niet dom. Waarom dan toch steeds de confrontatie zoeken ?

Hamas is niet uit op een militaire overwinning, maar is uit op een overwinning op het internationale politieke vlak en heeft het doel de publieke opinie voor zich te winnen. Triest genoeg gebruikt het daar iedere slachtoffer aan Palestijnse zijde voor. Hoe meer doden, hoe meer de afkeer van Israël, hoe verder het draagvlak afneemt voor Israël, hoe meer Israël tot een paria van deze wereld wordt, hoe meer de wereld Israël-moe wordt. Haast profetisch zou je zeggen, nietwaar ?

Hamas speelt dus een buitengewoon geslepen en luguber spel, gebaseerd op een lange termijn strategie, met als doel delegitimatie van de staat Israël. Israël zit gevangen tussen  de radicale lieden van Hamas en de “gematigde” lieden van Fatah, maar allebei zijn ze niet daadwerkelijk uit op vrede.

Daarnaast grijpt de terreur van allerlei Islamitische groepen om zich heen in het Midden-Oosten, die elkaar allemaal bevechten, maar het over een belangrijk ding wel eens zijn: Israël moet van de kaart geveegd worden, geheel Palestina moet bevrijd worden van de Joden.

Helaas wordt deze mening steeds vaker gedeeld, ook in onze achtertuinen, blijkens de Pro-Palestina demonstraties in Den Haag (inclusief Hakenkruizen) , de aanval in Parijs op synagogen, de aanslag in Brussel op Joden,  de oproep tot het boycotten van Israëlische producten et cetera.

De wereld wordt Israël moe, de richting waarin dit alles zich begeeft is helder: Israël wordt geen vrede gegund, tenzij het zichzelf verloochend en een vrede sluit die geen vrede is, een schijnvrede.

Israel als vuurtoren in deze wereld

De titel zal mogelijk al bij sommige de nekharen overeind doen komen. Toch is het de moeite waard om even verder te lezen. Deze blog gaat vooral niet over de daden van Israel, maar vooral over de omgeving waarin Israel zich bevindt.

In de jaren 20-30-40 van de vorige eeuw was de hoogste Arabische vertegenwoordiger in het Brits Mandaat gebied Palestina, onderdeel van het voormalige Ottomaanse rijk, de Moefti van Jeruzalem, genaamd Amin al-Hoesseini. Zijn vader was al een verfent bevechter van Joodse immigranten en hij stapte dan ook probleemloos in de voetsporen van zijn vader.
In 1920 werd Amin al voor 10 jaar veroordeeld door de Britse machthebbers, omdat hij verantwoordelijk werd gehouden voor de Nebi-Musa pogrom die uitbrak in de Joodse wijk van Jeruzalem.

Vreemd genoeg werd al-Hoesseini al snel amnestie verleend en werd hij benoemd tot moefti van Jeruzalem en ook benoemd als president van Moslem Supreme Council en van het Islamitische Hof.
Zo werd hij snel in die jaren de belangrijkste vertegenwoordiger van de Arabisch Islamitische inwoners van het Brits Mandaat gebied en werd hij ook razend populair in de omliggende Arabisch Islamitische landen. Hij werd in feite de grote motor van de Arabisch  Islamitische bevolking in de regio in hun strijd tegen de vorming van een Joods Nationaal Tehuis in de streek Palestina, dat conform de besluiten en toezeggingen van de Volkenbond aan het Joodse volk was toegewezen en waar de Britten de opdracht voor hadden gekregen om de randvoorwaarden te creëren die het vormen van zo'n Joodse staat mogelijk moest maken.

Ruim voor het uitroepen van de Joodse staat op 14 mei 1948, in vervolg op resolutie 181 van de Volkenbond in 1947, werden de Joodse inwoners al zeer regelmatig aangevallen. In 1931 was er al een vreselijke slachting in Hebron onder Joodse inwoners door militieleden die onder leiding stonden van deze al-Hoesseini. In deze tijd werden ook over en weer vergeldingen cq. aanvallen uitgevoerd, om hier mee aan te geven dat de strijd niet begon op 15 mei 1948, toen een aantal omliggende landen de net ontstane / uitgeroepen staat Israel aanvielen en weer van de kaart wilden vegen.

Vanaf het streven naar een Joods Nationaal Tehuis, de Zionistische beweging kreeg echt vorm rond 1895 via Theodor Herzl, die ook het boek "Judenstaat" schreef, tot aan 14 mei 1948 was er dus al een strijd gaande tegen Joodse inwoners van de landstreek Palestina en tegen de Joodse immigranten die het groeiende antisemitisme in Europa in de tweede helft 19de eeuw en eerste helft 20ste eeuw ontvluchtten. Toen al kwam het verzet voort uit zowel Arabisch Nationalistische als Islamitische religieuze motieven.

Via de onafhankelijkheidsoorlog die uitbrak op 15 mei 1948, en de Suez crisis in 1956, belanden we bij de 6-daagse oorlog in 1967. De omliggende Arabisch/Islamitische landen spreken oorlogstaal tegen Israel, dreigen Israel van de kaart te vegen en bouwen een enorme troepenmacht op langs de grenzen met Israel. Israel wil niet af wachten en besluit, onder druk van een massale aanval van de omliggende landen, de eerste klap uit te delen. Met een verbluffend resultaat: in 6 dagen worden de vijandelijke legers verslagen en wordt erger voor Israel, vernietigd worden, voorkomen.
Het is in deze verdedigingsoorlog dat zowel Gaza, de Sinai als Judea en Samaria (de Westbank) worden verovert op respectievelijk Egypte en ....Jordanië.

Van een soeverein Palestijns land was in die tijd nog helemaal geen sprake. Alle inwoners, Arabier of Jood, werden Palestijn genoemd.  Drie jaar eerder in 1964, werd echter de PLO opgericht als "belangenbehartiger van het Palestijnse volk". Alleen werd door de PLO met het Palestijnse volk uitsluitend de Arabische inwoners bedoeld.

In 1987 werd Hamas opgericht. Deze terroristische beweging is vooral gestoeld op Islamitische uitgangspunten, zoals u kunt lezen in het Handvest van Hamas dat eenvoudig te vinden via Google. Uit al deze artikelen blijkt vooral het religieuze karakter van hun strijd tegen de Joden. Enkele voorbeelden:

Uit de inleiding van het Handvest:
 “In naam van Allah de Almachtige en de Barmhartige. U, moslim, bent het beste volk dat uit de mensheid is voortgekomen. Israël zal voortbestaan totdat u het vernietigt. Onze strijd tegen de Joden is immens, een stap die tot grotere stappen leidt. Onze organisatie is slechts één legereenheid, die door vele eenheden uit de grote Arabische en Islamitische wereld wordt ondersteund, totdat de vijand is vernietigd en Allah’s overwinning zegeviert.”
Artikel 7 : De dag des Oordeels komt niet totdat moslims alle Joden ter dood hebben gebracht, totdat de Jood zich achter stenen en bomen verstopt. De stenen en bomen zullen zeggen: “O, moslims, o, Abdoela, er is een Jood achter mij, kom, en doodt mij”. Alleen de Gharkadboom zegt dit niet – want het is een Joodse boom

Artikel 11:Palestina is een islamitische Wakf, bestemd voor toekomstige moslimgeneraties tot de dag der Oordeels. Een deel noch een geheel mag worden ontheiligd of opgegeven. Geen enkel land, koning, president, of organisatie, Palestijns of Arabisch, mag dat doen. Palestina is islamitisch Wakf-land, bedoeld voor moslims tot de Dag des Oordeels. Dit geldt voor Palestina en alle andere landen die de moslims met geweld veroverden, want hierdoor zijn deze landen geheiligd voor moslimgeneraties tot het einde der dagen.”

Artikel 13:“Zogenaamde vreedzame oplossingen en internationale conferenties zijn in tegenspraak met de beginselen van Hamas. Dat is slechts tijdverspilling en zin loze moeite.
De Palestijnen weten wel beter dan dat ze toestaan dat hun toekomst, hun rechten, hun lot op die manier tot speelbal worden gemaakt. Jihad is de enige oplossing.”

Uit bovenstaande artikelen blijkt duidelijk dat in de eerste plaats de Islamitische identiteit, het religieuze karakter, leidend is in de strijd van Hamas tegen Israel. Nog steeds, vaak, door veel mensen wordt dit echter niet herkend, erkent of ontkent.

Waarom is de vaststelling dat het in de eerste plaats een religieus gemotiveerde strijd is zo belangrijk ? Israel dwingen tot concessies en opgeven van land is hiermee Israel in groot gevaar brengen, omdat het de tegenstanders volledig te doen is om de omvang van het land. Het gaat ten diepste om de aanwezigheid van Joden op "heilig" Islamitisch grondgebied waardoor er geen centimeter ruimte bestemd is voor het Joodse volk. Het Joodse volk is in hun ogen een volk dat vernietigd moet worden. (vandaar ook de samenwerking gedurende de tweede wereldoorlog van de Moefti van Jeruzalem met Hitler's Nazi Duitsland)

Aanwezigheid van Joden op (voormalig) Islamitisch grondgebied is een gruwel voor heel veel Islamieten. In Jeruzalem helemaal, daar waar de Gouden Rotskoepel en de Al Aqsa Moskee staan op de tempelberg. Natuurlijk leven er ook Joden in Marokko, zelfs in Iran, maar zelden hebben zij de zelfde rechten als de andere inwoners en worden ze toch als minderwaardig beschouwd.

De strijd van het Islamitische Hamas, in dit geval tegen Israel, staat echter symbool voor de strijd die op vele fronten op dit moment in het Midden-Oosten wordt gevoerd. Vreemd genoeg gaat de strijd tegen Israel in de eerste plaats onderling over de ruggen van de mede moslimbroeders. IS (voormalig ISIS) en Al Nusra vechten elkaar dood, maar overstijgen hun onderlinge strijd in hun streven Jeruzalem te bevrijden van de Joden. Het is het kenmerk van alle Islamitische terreurbewegingen: hoe groot ook de onderlinge verschillen, zij zijn het echter over 1 ding eens: #freepalestina, maak het Juden-rein. De soenitische terreurgroepen strijden om de macht, terwijl er ook nog een strijd geleverd moet worden tegen de shiitische "broeders"  . Maar zelfs die onderlinge verschillen vallen in het niet t.o.v.  hun gezamenlijk streven Israel van de kaart te vegen.  

Irak is een puinhoop, Syrië is een puinhoop, aan de grenzen van Libanon wordt geklopt, waar het Israël hatende Hezbollah de scepter zwaait, Jordanië wacht met angst en beven de ontwikkelingen in de buurlanden af, Libië is een puinhoop door onderling strijdende Islamitische groeperingen en ..... de olievlek breidt zich als maar uit.

Waar naar toe ? Zelfs buiten het Midden- en Verre Oosten. Bijvoorbeeld naar Europa,....naar Den Haag ! In Frankrijk, Londen, Den Haag etc... wordt er fanatiek gedemonstreerd voor IS, die streeft naar een groot Islamitisch kalifaat waar de Sharia heerst/ geldt. Mensen , die in het Westen mogen genieten en profiteren van alle zwaarbevochten vrijheden, die demonstreren VOOR ISIS...en als het even kan met hakenkruisen en anti-Israëlische leuzen. Vreemd genoeg doen Anti-Israëlische  leuzen het altijd goed onder deze lieden, no matter wat het onderwep is.

En toch, met alle verschrikkingen op ons netvlies in Syrië en bijvoorbeeld Irak, vinden toch heel veel mensen in Nederland dat een demonstratie zoals die zaterdag 12 juli en afgelopen week plaatsvond in Den Haag mogelijk moet zijn. En toch vinden heel veel mensen , ook die kennis hebben genomen van de verschrikkingen uit naam van de Islam in Syrie, Irak en al die andere landen, dat Israel zich #disproportioneel verdedigt in de strijd om hun bestaansrecht. Toch menen deze mensen , ondank de kennis van de andere Islamitische terreurbewegingen, het Israelisch-Palestijns conflict te moeten nivelleren tot een gevecht uitsluitend om land. Was het maar een conflict dat uitsluitend over land gaat, dan was het allang opgelost.

Ten diepste is Israel al 66 jaar verwikkelt in een religieuze oorlog. Nu zijn of raken ook veel omliggende landen in de ban van een agressieve en compromisloze Islam, die streeft naar een totale overheersing.

In Europa en dus ook in Nederland hebben veel allochtone Arabisch-Islamitische inwoners al decennia lang grote sympathie voor de Arabisch Islamitische strijd tegen Israel. Steeds meer van deze mede-Nederlanders hebben symphatie voor de wereldwijde Jihad die dreigt te ontstaan. Zij vertrekken naar landen waar nu de strijd in volle hevigheid gevoerd wordt. Zelfs meisje van 16, opgegroeid in Nederland in Arabisch - Islamitische gezinnen vertrekken naar Syrië. Anderen hebben openlijk het lef in Nederland de gruwelijke terreurgroepen zoals ISIS te steunen tijdens demonstraties. 

Wanneer gaan onze ogen open ? Wanneer gaan wij beseffen dat wat Israel al 66 jaar moet ondergaan, wat nu enkele jaren in Syrië , Irak en andere landen in die hoek gaande is, ook ons te wachten staat ? Doem denken ? of Naïef ?

Houdt de ogen op, leer van de geschiedenis van Israel en de strijd van de afgelopen 66 jaar, kijk naar de gebeurtenissen wereldwijd, van 11 september 2001, tot aanslagen in Madrid en Londen, tot de recente aanvallen in Parijs en Brussel, tot het treiteren van Joden in..... Amsterdam West!

Wanneer zijn wij bereid onze om onze verworven vrijheden echt te gaan verdedigen en niet langer te verkwanselen en wanneer hebben wij de moed onze steun uit te spreken voor het land Israel, dat zich bevindt in een uitzichtloze dorre woestijn van haat en terreur en dat moet vechten tegen steeds groter omliggend streven naar een totale Islamitische overheersing ?

Misschien dat na alle aanvallen van Hamas van de afgelopen dagen en de dreiging van andere terreurgroepen zoals IS en Al Nusra eindelijk onze ogen open gaan. Laat Israel dan de vuurtoren mogen zijn voor het vrije westen om te realiseren dat ook zij in haar vrijheid wordt bedreigd.

Israel moet het morele juk van het Westen van zich afgooien

Recent zijn 3 jonge jongens, waarvan 2 tieners, ontvoerd in Israel. Op basis van de informatie die nu bekend is zijn deze jongens ontvoerd door leden van de Islamitische terreur beweging Hamas.
Israel is in reactie hierop gestart met een zeer omvangrijke zoekactie in de Palestijnse gebieden, voornamelijk zich concentrerend in het gebied rondom Hebron. De zoekactie duurt ondertussen bijna 2 weken, zonder dat er een spoor gevonden is van de jongens.

Het is bekend dat in Israel de levens van zowel Israëlische soldaten als die van burgers veel waard zijn.
Ook Hamas weet dit gezien de eerdere ontvoeringen (bijvoorbeeld Gilad Shalit) waarbij vele (honderden) Palestijnse gevangen werden geruild tegen 1 of enkele Israëliërs.
Dat het leven veel waard is in Israel blijkt ook nu weer uit de massale zoekactie die uitgevoerd wordt door het leger.

Echter, het Westen meent te weten hoe Israel proportioneel moet reageren op deze ontvoering. Liefst met pen en papier, een officieel protest bij de VN en een zeer beperkt politieonderzoek, liefst van achter het bureau. Tenslotte meten wij Israel de maat op basis van onze Westerse waarde en normen. "Israel gaat toch graag prat op het feit dat zij de enige democratie/ rechtsorde is in het Midden-Oosten ? Dan zullen ze op basis daarvan ook moeten handelen" wordt dan vaak gesteld.
Bovenstaand moreel juk dat Israel opgelegd krijgt kent verschillende oorzaken:

1. Israel moedwillig de vernieling in helpen
2. Een zeldzame naïviteit 
3. Een zeldzaam gebrek aan kennis van de manier van denken in de Arabisch / Islamitische wereld

Een combinatie van deze drie behoort ook zeker tot de mogelijkheden.

De zoekactie roept echter ondertussen ook al weer veel weerstand op. De zoekactie zou "disproportioneel zijn", de Palestijnse bevolking zou massaal het slachtoffer zijn en getroffen worden door deze zoekactie. Op allerlei fora en in opiniestukken wordt ondertussen Israel al weer van alles verweten.

Zo verscheen op 25 juni in het NRC een column van Caroliene Roelants. Ze kon het net opbrengen om in de eerste alinea te stellen dat ze uiteraard de kidnapping van de tieners veroordeelt, maar dit was slechts een goedkope inleiding om vervolgens Israel weer te veroordelen voor de wijze waarop de zoektocht naar de jongens wordt vormgegeven. De echte klapper stond echter in de slotalinea, waarin zij het structureel haaitzaaien door de Palestijnse machthebbers afzet tegen een Israëlische FB-pagina die oproept elk uur een "terrorist" (=Palestijn) te doden tot de drie jongens terug zijn. 16.000 likes " 


Een absurde vergelijking uiteraard, er is geen Israëlische overheidssite die oproept tot geweld , haat of wat dan ook, in tegenstelling tot sites die hier wel toe oproepen van Palestijnse leiders, of het nu die van Fatah of  Hamas betreffen.

Israel dit morele juk opleggen terwijl Israel geconfronteerd wordt met vijanden, al meer dan 65 jaar, die er totaal andere normen en waarden op nahouden, is meer dan gevaarlijk voor het voortbestaan van Israel. Indien je eigen leven gevaar loopt, doe je wat nodig is om te overleven. Indien jouw leven gevaar loopt door de agressie van een ander, zorg je dat je weerbaar wordt/bent en de vijand kan afschrikken. Indien jouw leven gevaar loopt omdat je aangevallen wordt, geef je, indien je de mogelijkheden hebt, de vijand en hardere tik op zijn neus dan dat hij jou geeft, alleen dan weet je dat je overleeft. Vanaf de eerste dag in haar bestaan heeft Israel moeten vechten om als natie te overleven, omringd door vijanden die vanaf de eerste dag (en al daarvoor) hebben uitgesproken je niet te willen accepteren en de zee in te willen drijven  of te vernietigen. 

Hier in het Westen weten wij echter wat proportioneel reageren is. Zelfs nu ISIS haar vreselijke wreedheden ten toon spreidt gaan de ogen van velen hier in het Westen nog niet open. Hamas vergelijken met ISIS ? Waarom niet ! Hamas sleept de tegenstanders, collaborateurs ook dood achter een motor door de straten van Gaza heen ! Burgers als menselijk schild gebruiken doen ook beide terreurgroepen. Maar nee, Israel moet reageren / vechten volgens de "regels" terwijl de tegenstanders zich aan geen enkele regel, moreel juk of wat dan ook gebonden voelen.

Wakker worden graag: deze partijen zijn dus per definitie in het voordeel in een gevecht, lopen altijd meerdere stappen vooruit omdat het democratische Westerse Israel geacht wordt zich aan de regeltjes  te houden zoals wij hier dat in het rijke, rustige, vredelievende, zorgeloze, oorlogsvrije decadente westen hebben bedacht. Dat is makkelijk praten !!!!

65 jaar lang iedere dag in je bestaansrecht bedreigd te worden, en dan de maat genomen worden !!

Ik heb groot respect voor de terughoudendheid waarmee Israel vanuit haar eigen normen en waarden weet te reageren op alle aanvallen. Militair is Israel zo veel sterker. Zij had allang , en misschien wel veel eerder ook moeten doen, Hamas en bijvoorbeeld ook Hezbollah van de aardbodem kunnen laten verdwijnen. Het morele juk van het Westen gewoon van zich af moeten gooien

Maar nee, onder druk van het morele juk van het Westen en op basis van haar eigen normen en waarden, heeft Israel , en dat kun je misschien verwijten, de situatie laten voortsudderen met desastreuze gevolgen. Meer dan 80.000 raketten staan rondom Israel opgesteld door Hamas, Hezbollah en al die andere terroristische groepen. Het Midden Oosten staat enorm in de brand, ISIS rukt overal op, meer dan 150.000 slachtoffers in Syrië, Irak is een pijnhoop, Libanon, Egypte, Libië, Afghanistan, Pakistan zijn een drama en Iran vormt een steeds grotere bedreiging.

En terwijl ik deze blog aan het schrijven ben, komen de berichten weer binnen van raketten die afgeschoten worden op Israel vanuit Gaza. Welk land zou zich, met zo'n militaire overmacht, tientallen jaren kunnen inhouden om die moordzuchtige bende terroristen niet eens en voor altijd uit te schakelen ? Inderdaad Israel, en Israel alleen.

Israel verdient dus alle support in hun zoekactie naar de jongens, Israel verdient dus alle support in haar strijd om te overleven. Het zal duidelijk zijn dat zodra Israel militair verslapt zij vertrapt wordt door de blinde Arabisch / Islamitische haat waartussen zij zich bevindt. 

Israel, een korreltje democratisch zand, en echt niet altijd perfect, maar dat zich bevind in een grote zandwoestijn vervuld van haat, dood en verderf.

Dat ieders ogen geopend mogen worden.

Om wille van Zijn Heilige Naam

God heeft een speciale band met Israël, als land en volk.

Toch wordt deze bijzondere band lang niet door alle Christenen gedeeld.
Bepaalde Christenen, bijvoorbeeld sommige Palestijnse Christenen, beweren dat het Oude Testament vervalst is: het is tenslotte door Joden geschreven is dan hun argument.
Andere Christenen beweren dat God alleen een speciale band met Israël had in de oudheid, maar dat alle beloften in Jezus Christus zijn vervuld en dat het huidige Israël of het Joodse volk er niet meer toe zou doen. Het nieuwe Israël, of het ware Israël zou dan de wereldwijde gemeente van Jezus Christus zijn.

Maar er zijn ook vele Christenen die overtuigd Christen zijn, maar zich nooit hebben verdiept in de relatie die God met Israël heeft. Voor veel van hen is geloof in Jezus Christus genoeg. En dan vooral de wetenschap dat Jezus Christus liefde betekent, dat Hij voor hen gekruisigd is en op deze wijze de zonden van de wereld gedragen heeft waardoor zij/wij, door geloof in Hem, eeuwig met Hem mogen leven.

Hoe meer Christenen ik spreek, hoe meer ik mij realiseer hoe ieder op geheel eigen wijze zijn of haar geloof beleeft, ervaart, doorleeft,.....

Onder Christenen heb je pure antisemieten, mensen die zeer vijandig tegenover Israël en het Joodse volk staan en die op geen enkele wijze kunnen en/of willen geloven dat God in deze tijd en/of in de toekomst nog een plan heeft met Zijn Volk. "Zijn Volk" is verleden tijd.

Ook zijn er  Christenen die zich "onopgeefbaar verbonden" voelen met Israël. Desondanks is er onder hen ook een bepaalde mate van verdeeldheid/verscheidenheid in benadering van Israël op basis van ieders uitleg van de Schrift.

Ik realiseer me dat bovenstaande summiere kadering van beide polen veel te beperkt is, maar geeft wel de "breedte"  van het totale speelveld aan als het gaat om de houding onder Christenen ten opzicht van Israël.

God is groot, God is oneindig groot en voor ons mensen niet te bevatten. Voor ons zijn Zijn daden, doen, denken etc. ondoorgrondelijk.
Toch heeft God zich willen openbaren aan ons mensen.
Dat heeft hij gedaan, doet en zal hij ook in de toekomst doen onder andere door zijn handelen met Zijn volk.

God heeft een volk uitgekozen om zich kenbaar te maken. Dit volk, ontstaan uit het nageslacht van Abraham, Isaac en Jakob, is het volk dat God gebruikt om zich kenbaar te maken aan deze wereld. Ook in deze tijd.

Boek Exodus
Als we spitten in het oude testament en teruggaan naar de periode van de slavernij en de uittocht uit Egypte, ontdekken we op vele plekken dat God zijn volk gebruikt om de Egyptenaren  te laten inzien dag Hij Heer is, DE Heer is, de Almachtige. Ik begin het verhaal bij het lijden van de Hebreeërs tijdens de slavernij en het moment dat God terugdacht aan het verbond dat hij met Abraham, Isaac en Jakob had gesloten (Ex 2:24) .

God spreekt Mozes aan met de boodschap dat Hij zijn volk zal bevrijden vanuit de slavernij en hen zal leiden naar een land dat overvloeit van melk en honing. Mozes wordt aangewezen om het volk weg te leiden uit Egypte. Mozes wordt door God naar de koning van Egypte gestuurd. Echter, God weet op voorhand al dat de koning het volk niet zal toestaan te vertrekken. Vreemd toch ? Of,.......

Mozes zelf heeft moeite met zijn opdracht, hij acht zich niet in staat het volk uit te leiden.
Uiteindelijk gaat hij samen Aaron het volk leiden.
God voorziet al dat de koning van Egypte hardnekkig zal weigeren. Mozes krijgt de opdracht om  tegen de Farao te zeggen: "Dit zegt de Heer, Israël is Mijn eerstgeboren Zoon. Ik heb bevolen mijn zoon te laten gaan om ....MIJ TE EREN,  maar dat heb je geweigerd. Daarom zal ik je eerstgeboren zoon doden"

Hier zien we een belangrijke reden waarom God een volk koos: omdat Hij geëerd wil worden.
Mozes en Aaron gaan vervolgens naar de Farao met het verzoek om hen te laten gaan om ter ere van Hem een feest te vieren in de woestijn. (Ex 5-1) De Farao antwoordt door het verzwaren van lasten en arbeid voor de Israëlieten.

In Ex. 7 worden vervolgens Mozes en Aaron door God teruggestuurd naar de Farao. God zegt hier dat Hij er zelf voor zal zorgen dat de Farao hardnekkig zal weigeren. Je vraagt je toch af waarom. Waarom zorgt God er niet voor dat de Farao gehoorzaam is en/of gewillig het verzoek inwilligt van Mozes om zijn volk te laten gaan. In vers 5 komt het antwoord: Om de Egyptenaren te laten beseffen dat Hij Heer is en te laten zien wie Hij is (vers 17)

Bij de tweede plaag, de plaag van de kikkers, verzoekt de Farao aan Mozes te bidden tot God om Egypte te bevrijden van deze plaag. Mozes stemt in met dit verzoek "OPDAT de Farao zal beseffen dat er niemand is als de Heer, de God van de Israëlieten"

God zorgt er echter voor dat de Farao blijft weigeren naar Mozes en Aaron te luisteren, zodat hij Mozes en het volk niet toestaat uit het land te vertrekken.

Bij de eerste twee tekenen/wonderen/plagen, slaagden ook de Egyptische magiërs er nog in hetzelfde te bereiken wat Aaron met zijn staf bereikte (Nijlwater in bloed veranderen, overal bloed in Egypte, de kikkerplaag overal in Egypte).
Echter, bij het derde wonder, of plaag voor Egypte, de muggenplaag,  slaagden de magiërs hier niet meer in, waarop zij de uitspraak doen "Hier moet een God de hand in hebben".... Met andere woorden, door de wonderen en plagen wordt de macht en grootheid van God geopenbaard....dus door Zijn handelen met Zijn volk.....

God zelf zorgt er voor dat de Farao blijft weigeren. Na de zesde plaag wordt de Farao weer verzocht het volk van God te laten gaan om Hem te kunnen vereren in de woestijn. God zegt via Mozes dat hij de Farao alleen in leven heeft gelaten om de farao Zijn macht te tonen en " IEDEREEN OP AARDE  te laten weten wie Ik ben"

Na de zevende plaag, de plaag van de zeer zware hagel (de zwaarste plaag), verzoekt de Farao Mozes te bidden tot God om de plaag te laten stoppen. Mozes stemt toe te bidden "ZODAT u beseft dat de aarde aan de Heer toebehoort"  . Mozes heft zijn handen op en de hagel en de donder houden op.
En toch,..... de Farao viel daarna toch weer terug in zijn zonde.
God zegt in Ex. 10 dat Hij de Farao zo halsstarrig heeft gemaakt om in Egypte al deze wonderen te kunnen doen. Waarom is dan de vraag, waarom maakte God de Farao en zijn hovelingen zo halsstarrig ? Waar zijn deze wonderen nog meer voor nodig ?

Het antwoord staat in Ex. 10:2: Zodat de Israëlieten hun kinderen en kleinkinderen konden vertellen hoe hard God tegen de Egyptenaren is opgetreden en welke wonderen Hij heeft verricht "OPDAT JULLIE INZIEN DAT IK DE HEER BEN"

God wil geëerd worden, gediend worden, erkent worden als HEER en blijkbaar hebben de Israëlieten deze wonderen nodig om te kunnen gaan beseffen dat hun God DE HEER IS.

God besluit om Egypte nog met 1 plaag te treffen, een plaag waarin alle eerstgeborenen in het land zullen sterven, behalve die van de Israëlieten. In Ex. 11:7 staat ook het doel: "DAT ZAL U DOEN BESEFFEN DAT DE HEER ONDERSCHEID MAAKT TUSSEN EGYPTE EN ISRAËL"

Op basis van bovenstaande uitwerking kunnen er dus drie conclusies worden getrokken:

1. Israël is Gods eerst geboren zoon. God heeft zelf dit volk uitgekozen uit alle andere volkeren. God wil door zijn volk gediend en geëerd worden. (Wie is Israël ? zie http://israeleenstaatterdiscussie.blogspot.nl/2012/10/wie-is-israel.html
2. God gebruikt zijn volk om de Farao en de Egyptenaren, en alle andere mensen op aarde, te laten weten wie Hij is. De God van de Israëlieten is Heer, de Heer !
3. God maakt onderscheidt tussen Egypte en Israël.

Dit laatste is nog van belang om toe te lichten. Egypte staat in dit verband als synoniem voor de rest van de wereld, net zoals de Romeinen veel later de vertegenwoordigers waren van de rest van de wereld ten opzichte van de Joden. (De leiders van het Joodse volk alsmede de Romeinse leiders als vertegenwoordigers van de wereld zijn samen verantwoordelijk voor de verwerping van Jezus Christus).

Het volk van de Hebreeërs, Gods Volk, de Israëlieten, het Joodse volk, is uitgekozen door God. En niet  zonder reden: om wille van Zijn Heilige naam. Door het handelen met Zijn Volk, wordt Zijn naam geheiligd. Door het handelen met Zijn volk, konden de Egyptenaren en de rest van de wereld ontdekken dat Hij Heer is, de God van hemel en aarde. 

Dit gegeven is nooit veranderd. God is niet veranderd. 

Wij zijn niet anders dan de Egyptenaren uit de oudheid. Ook wij, de wereld, keert zich regelmatig tegen de God van Israël. Maar telkens maakt God duidelijk , door Zijn handel en wandel met Zijn Volk, wie Hij is. En dat Hij geëerd, gediend wil worden en erkent wil worden als Heer !

Om wille van Zijn Heilige naam. JHWH. 

Van de uittocht uit Egypte tot het ontvangen van de wet op de berg Sinai.

In eerdere blogs heb ik al eens benadrukt het enorme belang van de Joodse feesten. De diepe (profetische) betekenissen  en zeker ook de volgorde van de feesten geven een schat aan informatie over Gods (tijds-)plan met deze wereld, maar geven ook houvast in ons persoonlijk leven. Door de wijze waarop God met zijn volk omgaat en is omgegaan, kunnen wij ook lessen trekken voor ons eigen persoonlijk leven.

Vaak wordt door Christenen gesteld dat, door het offer van Jezus Christus aan het kruis, wij gered zijn van de dood. Als je dit nu maar aanvaardt, ben je gered en is het klaar. De zonden zijn vergeven.

Andere Christenen hebben deze geloofszekerheid niet en zijn bang voor het komende oordeel. De vraag voor hen blijft hoe God zal oordelen over hun leven / zonden / goede werken. Deze onzekerheid dragen zij vaak mee tot aan het eind van hun leven.

Ook nu is het  verrassend te ontdekken wat het Oude Testament ons heeft te vertellen, als we de geschiedenis van het  Joodse volk bekijken en de weg die God met hen is gegaan.

We beginnen daarom met de uittocht uit Egypte.

Het Joodse volk dat als slaaf van de Farao in Egypte leefde, werd opgeroepen weg te trekken uit Egypte. Van een betekenisvol geloofsleven, God echt kennen en volgen, was na 400 jaar onderdrukking en leven in Egypte geen sprake meer.  Waarom zou het volk de oproep van Mozes gehoorzamen om bloed van het Pesachlam aan te brengen op de deurposten, zodat het werd beschermd tegen de langstrekkende dood ? Mozes riep echter op tot gehoorzaamheid. Doe het gewoon.

Vervolgens werd door deze gehoorzaamheid het volk gered en ging de dood aan hun deur voorbij. Het volk kon zich bevrijden van de slavernij  en op weggaan naar het beloofde land.

Ziet u de volgorde: niet eerst geloven, niet eerst een selectie van goede of slechte Hebreeërs die niet mee zouden mogen, nee het hele volk werd opgeroepen eerst te gehoorzamen en te doen, te volgen, daarna werd het bevrijd uit de macht van de zonde, de overheersing door Egypte. Uit hun gehoorzaamheid bleek hun vertrouwen/geloof. God wilde dus iedereen bevrijden, zonder voorwaarden vooraf.

Dit laatste zou mooi aansluiten bij de eerst genoemde Christenen, die mogelijk van mening zijn dat dus de uittocht uit Egypte en het bloed aan de deur van het Pesachlam (het bloed van Jezus Christus) de “finish” is waardoor zij gered zijn.

Op weg naar de berg Sinai.

Maar het verhaal met het volk Israël begint in feite pas met deze redding uit Egypte. God zelf leidde zijn volk vervolgens door de Schelfzee, hetgeen het volk niet op eigen kracht kon doen, om zo veilig aan de overkant op de oever terecht te komen. Pas aan de overkant, toen de zee zich gesloten had en de Egyptische achtervolgers had verzwolgen, was het volk echt vrij. Vrij om God te gaan dienen.

Maar wat nu toen het volk Israël vervolgens ongehoorzaam bleek te zijn ? Stuurde God hen terug naar het land Egypte, terug naar de ketenen van de slavernij , terug naar die gebondenheid ?

Zeker niet, God gaf het volk vervolgens de Thora en de geboden (voorschriften) . Deze voorschriften dienden er toe om er voor te zorgen vrij te kunnen blijven en niet opnieuw (geestelijk) slaaf te worden van de gebondenheid (het kwaad).

Met andere woorden: door te leven volgens de wet, de geboden, bevestigen wij ons geloof in en relatie met God en uiten wij onze dankbaarheid voor de vrijheid die Hij ons al heeft gegeven door gehoorzaamheid in plaats die vrijheid pas te geven na een leven zonder zonde!

Het is dus prachtig te kunnen vaststellen dat zowel gehoorzaamheid/geloven  en  de  “werken der wet” (of "goede werken") er toe doen. Allebei.  Het laatste niet als voorwaarde, maar als invulling en uiting van ons geloof in en wandel met Jezus Christus. 

De wet is dus niet een maatlat om op basis hiervan te kunnen straffen, maar helpt ons om God te kunnen dienen en te danken voor onze bevrijding. Om invulling te geven aan ons geloofsleven. De wet is dus met het leven, lijden, sterven en opstanding van Jezus Christus niet vervuld in de zin van afgedaan, nee , Jezus leefde de Wet, gaf invulling aan de wet en gaf ons daarmee het goede voorbeeld van de wijze waarop wij God mogen dienen.

Al met al een prachtige betekenis van bovenstaand verhaal: zonder voorselectie heeft Gods ons bevrijd van de macht der zonde. Het is aan ons om God te danken en dus te dienen door een leven volgens de Wet. Dat verzekert ons namelijk dat wij niet opnieuw in de ban, in de macht van de zonde zullen komen. God zelf heeft ons deze handvaten / instructies gegeven….om ons te helpen…en hem te kunnen dienen.