Van de uittocht uit Egypte tot het ontvangen van de wet op de berg Sinai.

In eerdere blogs heb ik al eens benadrukt het enorme belang van de Joodse feesten. De diepe (profetische) betekenissen  en zeker ook de volgorde van de feesten geven een schat aan informatie over Gods (tijds-)plan met deze wereld, maar geven ook houvast in ons persoonlijk leven. Door de wijze waarop God met zijn volk omgaat en is omgegaan, kunnen wij ook lessen trekken voor ons eigen persoonlijk leven.

Vaak wordt door Christenen gesteld dat, door het offer van Jezus Christus aan het kruis, wij gered zijn van de dood. Als je dit nu maar aanvaardt, ben je gered en is het klaar. De zonden zijn vergeven.

Andere Christenen hebben deze geloofszekerheid niet en zijn bang voor het komende oordeel. De vraag voor hen blijft hoe God zal oordelen over hun leven / zonden / goede werken. Deze onzekerheid dragen zij vaak mee tot aan het eind van hun leven.

Ook nu is het  verrassend te ontdekken wat het Oude Testament ons heeft te vertellen, als we de geschiedenis van het  Joodse volk bekijken en de weg die God met hen is gegaan.

We beginnen daarom met de uittocht uit Egypte.

Het Joodse volk dat als slaaf van de Farao in Egypte leefde, werd opgeroepen weg te trekken uit Egypte. Van een betekenisvol geloofsleven, God echt kennen en volgen, was na 400 jaar onderdrukking en leven in Egypte geen sprake meer.  Waarom zou het volk de oproep van Mozes gehoorzamen om bloed van het Pesachlam aan te brengen op de deurposten, zodat het werd beschermd tegen de langstrekkende dood ? Mozes riep echter op tot gehoorzaamheid. Doe het gewoon.

Vervolgens werd door deze gehoorzaamheid het volk gered en ging de dood aan hun deur voorbij. Het volk kon zich bevrijden van de slavernij  en op weggaan naar het beloofde land.

Ziet u de volgorde: niet eerst geloven, niet eerst een selectie van goede of slechte Hebreeërs die niet mee zouden mogen, nee het hele volk werd opgeroepen eerst te gehoorzamen en te doen, te volgen, daarna werd het bevrijd uit de macht van de zonde, de overheersing door Egypte. Uit hun gehoorzaamheid bleek hun vertrouwen/geloof. God wilde dus iedereen bevrijden, zonder voorwaarden vooraf.

Dit laatste zou mooi aansluiten bij de eerst genoemde Christenen, die mogelijk van mening zijn dat dus de uittocht uit Egypte en het bloed aan de deur van het Pesachlam (het bloed van Jezus Christus) de “finish” is waardoor zij gered zijn.

Op weg naar de berg Sinai.

Maar het verhaal met het volk Israël begint in feite pas met deze redding uit Egypte. God zelf leidde zijn volk vervolgens door de Schelfzee, hetgeen het volk niet op eigen kracht kon doen, om zo veilig aan de overkant op de oever terecht te komen. Pas aan de overkant, toen de zee zich gesloten had en de Egyptische achtervolgers had verzwolgen, was het volk echt vrij. Vrij om God te gaan dienen.

Maar wat nu toen het volk Israël vervolgens ongehoorzaam bleek te zijn ? Stuurde God hen terug naar het land Egypte, terug naar de ketenen van de slavernij , terug naar die gebondenheid ?

Zeker niet, God gaf het volk vervolgens de Thora en de geboden (voorschriften) . Deze voorschriften dienden er toe om er voor te zorgen vrij te kunnen blijven en niet opnieuw (geestelijk) slaaf te worden van de gebondenheid (het kwaad).

Met andere woorden: door te leven volgens de wet, de geboden, bevestigen wij ons geloof in en relatie met God en uiten wij onze dankbaarheid voor de vrijheid die Hij ons al heeft gegeven door gehoorzaamheid in plaats die vrijheid pas te geven na een leven zonder zonde!

Het is dus prachtig te kunnen vaststellen dat zowel gehoorzaamheid/geloven  en  de  “werken der wet” (of "goede werken") er toe doen. Allebei.  Het laatste niet als voorwaarde, maar als invulling en uiting van ons geloof in en wandel met Jezus Christus. 

De wet is dus niet een maatlat om op basis hiervan te kunnen straffen, maar helpt ons om God te kunnen dienen en te danken voor onze bevrijding. Om invulling te geven aan ons geloofsleven. De wet is dus met het leven, lijden, sterven en opstanding van Jezus Christus niet vervuld in de zin van afgedaan, nee , Jezus leefde de Wet, gaf invulling aan de wet en gaf ons daarmee het goede voorbeeld van de wijze waarop wij God mogen dienen.

Al met al een prachtige betekenis van bovenstaand verhaal: zonder voorselectie heeft Gods ons bevrijd van de macht der zonde. Het is aan ons om God te danken en dus te dienen door een leven volgens de Wet. Dat verzekert ons namelijk dat wij niet opnieuw in de ban, in de macht van de zonde zullen komen. God zelf heeft ons deze handvaten / instructies gegeven….om ons te helpen…en hem te kunnen dienen.